nomes no trilho de navegação
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Gwellt y morfa sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Puccinellia maritima a'r enw Saesneg yw Common salt-marsh-grass.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Gweunwellt Arfor.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Gwellt y morfa sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Puccinellia maritima a'r enw Saesneg yw Common salt-marsh-grass. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Gweunwellt Arfor.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Strandannelgræs (Puccinellia maritima), også skrevet Strand-Annelgræs, er en plante i græs-familien. Den er udbredt på strandenge langs Europas kyster fra Middelhavet til Nordnorge samt det sydvestlige Grønland. I Danmark er den især almindelig i den yderste del af marsken langs Vadehavet, men findes også ved de indre farvande.
Det er et blågrønt græs, der vokser i tætte tuer med lange, bladbærende udløbere. Strandannelgræs kan danne et sammenhængende græstæppe. Bladene er kødfulde og rendeformede, i spidsen trinde og forneden sammenlagte. Arten er en vigtig foderplante for marskens får.
Strandannelgræs (Puccinellia maritima), også skrevet Strand-Annelgræs, er en plante i græs-familien. Den er udbredt på strandenge langs Europas kyster fra Middelhavet til Nordnorge samt det sydvestlige Grønland. I Danmark er den især almindelig i den yderste del af marsken langs Vadehavet, men findes også ved de indre farvande.
Det er et blågrønt græs, der vokser i tætte tuer med lange, bladbærende udløbere. Strandannelgræs kan danne et sammenhængende græstæppe. Bladene er kødfulde og rendeformede, i spidsen trinde og forneden sammenlagte. Arten er en vigtig foderplante for marskens får.
Der Andel, Strand-Salzschwaden oder Strandschwingel (Puccinellia maritima) ist ein salzertragendes Süßgras. Er ist namensgebend für die Pflanzengesellschaft häufig überfluteter Salzwiesen, den Andelrasen (Puccinellietum maritimae). Er ist für die Beweidung gut geeignet. Ferner ist das sogenannte Andelheu aufgrund seines hohen Mineralstoffgehaltes sehr wertvoll. Der Strand-Salzschwaden spielt eine bedeutende Rolle bei der Festigung des Salzmarschenvorlandes.
Der Strand-Salzschwaden ist ein ausdauerndes Gras, welches bis 60 cm groß werden kann und zwischen Juni und September blüht. Er wächst aufrecht bis niederliegend. Das Gras bildet vor allem im Herbst oberirdische, ausläuferartig verlängerte, wurzelnde Triebe aus. Die gesamte Pflanze ist kahl und glatt. Die Blattspreiten sind flach oder rinnig, zuweilen gerollt. Sie sind 1 bis 3 Millimeter breit und bis zu 20 Zentimeter lang. Sie verfügen bisweilen über kapuzen- oder bootsbugförmig zusammengezogenen Blattspitzen. Die Blatthäutchen sind kurz und stumpf. Die Blattscheiden sind bis zur Mitte geschlossen.
Die einseitswendigen Rispen sind offen. Die Rispenäste sind mehr oder minder glatt, stehen während der Blüte aufrecht ab und ziehen sich später zusammen. Die schmal-länglichen Ährchen sind meist 5- bis 9-blütig und etwa 5 bis 10 mm lang. Sie erscheinen auf dem Rücken abgerundet, bilden keine Grannen aus und können violett überlaufen sein. Die Hüllspelzen sind kürzer als die Ährchen. Die Staubbeutel sind nur etwa 2 bis 2,8 mm lang. Die Blütezeit ist zwischen Juni und September.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 56, seltener 60, 63 oder 70.[1]
Der Strand-Salzschwaden ist an den Atlantikküsten Europas und der Kanaren verbreitet. In Nordamerika ist er ein Neophyt.[2] Er wächst in periodisch überfluteten, schlickreichen Salzwiesen und bevorzugt tonreiche Böden. Er ist die Kennart der Pflanzengesellschaft (Assoziation) des Andelrasens (Puccinellietum maritimae Christians. 1927). Die Pflanze ist ein Salz- und Überflutungszeiger.[3]
Für den Andel bestehen bzw. bestanden auch die weiteren deutschsprachigen Trivialnamen: Andel (Oldenburg, Hardingerland), Annel (Hardingerland, Wangerooge), Quelder (Ostfriesland), Queller (Ostfriesland) und Twill-Andel (Butjaden).[4]
Der Andel, Strand-Salzschwaden oder Strandschwingel (Puccinellia maritima) ist ein salzertragendes Süßgras. Er ist namensgebend für die Pflanzengesellschaft häufig überfluteter Salzwiesen, den Andelrasen (Puccinellietum maritimae). Er ist für die Beweidung gut geeignet. Ferner ist das sogenannte Andelheu aufgrund seines hohen Mineralstoffgehaltes sehr wertvoll. Der Strand-Salzschwaden spielt eine bedeutende Rolle bei der Festigung des Salzmarschenvorlandes.
Tekst üüb Öömrang Oongäärs (Aagetanjruadsgääs(fe.)) of uk echt oongäärs (Puccinellia maritima) hiart tu at plaantenfamile swetgäärs (Poaceae).
– Saamlang faan bilen of filmer
Wikispecies hää en artiikel tu: Oongäärs (Aagetanjruadsgääs(fe.)) of uk echt oongäärs (Puccinellia maritima) hiart tu at plaantenfamile swetgäärs (Poaceae).
Puccinellia maritima is a species of grass known by the common names including seaside alkaligrass,[1] common saltmarsh-grass or sea poa grass. It is native to Western Europe and it is present in most of North East North America. It grows in moist, usually saline soils. It can reach a height of 80 cm and has greyish-green leaves.[2]
Puccinellia maritima is a species of grass known by the common names including seaside alkaligrass, common saltmarsh-grass or sea poa grass. It is native to Western Europe and it is present in most of North East North America. It grows in moist, usually saline soils. It can reach a height of 80 cm and has greyish-green leaves.
Puccinellia estas specio de poacoj el la subfamilio pooideoj. Ĝi kreskas en malsekaj, kutime salaj grundoj. Ĝi povas altas ĝis 80 cm kaj ĝi havas grizverdajn foliojn.
Meri-nadahein (Puccinellia maritima) on kõrreliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Taim kasvab mererannikul ja üleujutatavatel rannaniitudel. Taime leidub Eestis harva ja vaid Lääne-Eestis.[1]
Meri-nadahein (Puccinellia maritima) on kõrreliste sugukonda kuuluv taimeliik.
Taim kasvab mererannikul ja üleujutatavatel rannaniitudel. Taime leidub Eestis harva ja vaid Lääne-Eestis.
Merisorsimo (Puccinellia maritima) on heinäkasvien (Poaceae) heimoon, suolasorsimoiden (Puccinellia) sukuun kuuluva kasvilaji. Se on monivuotinen ja tavallisesti matalakasvuinen heinälaji, joka voi risteytyä kujasorsimon (Puccinellia distans) tai luotosorsimon (Puccinellia capillaris) kanssa.[1]
Merisorsimo kasvaa yleensä 20–30 cm korkeaksi, mutta sen varret voivat olla jopa metrinpituisiakin, sillä ne ovat kasvutavaltaan usein enemmän tai vähemmän maanmyötäisiä. Lehdet ovat möyheitä ja suonet ovat hieman koholla lehden alapinnalla. Lehtitupet ovat punertavia. Merisorsimon kukinto on 10–20 cm pitkä ja lähes yksipuoleinen röyhy, jonka haarat ovat melko karkeita. Kukinnan jälkeen röyhyn haarat ovat ylöspäin suuntautumeita. Tähkylät ovat melko pitkiä, ja niissä on viidestä kymmeneen kukkaa. Tähkylöiden kaleet ja ulkohelpeet ovat teräväkärkisiä. Heteiden ponsien pituus vaihtelee yhden ja kahden millimetrin väliltä. Merisorsimo kukkii kesä–heinäkuussa.[1]
Merisorsimo kasvaa merenrannoilla ja muodostaa usein suuria kasvustoja lähelle vesirajaa[1].
Merisorsimoa ei ole tavattu Suomessa[2].
Merisorsimo (Puccinellia maritima) on heinäkasvien (Poaceae) heimoon, suolasorsimoiden (Puccinellia) sukuun kuuluva kasvilaji. Se on monivuotinen ja tavallisesti matalakasvuinen heinälaji, joka voi risteytyä kujasorsimon (Puccinellia distans) tai luotosorsimon (Puccinellia capillaris) kanssa.
Merisorsimo kasvaa yleensä 20–30 cm korkeaksi, mutta sen varret voivat olla jopa metrinpituisiakin, sillä ne ovat kasvutavaltaan usein enemmän tai vähemmän maanmyötäisiä. Lehdet ovat möyheitä ja suonet ovat hieman koholla lehden alapinnalla. Lehtitupet ovat punertavia. Merisorsimon kukinto on 10–20 cm pitkä ja lähes yksipuoleinen röyhy, jonka haarat ovat melko karkeita. Kukinnan jälkeen röyhyn haarat ovat ylöspäin suuntautumeita. Tähkylät ovat melko pitkiä, ja niissä on viidestä kymmeneen kukkaa. Tähkylöiden kaleet ja ulkohelpeet ovat teräväkärkisiä. Heteiden ponsien pituus vaihtelee yhden ja kahden millimetrin väliltä. Merisorsimo kukkii kesä–heinäkuussa.
Merisorsimo kasvaa merenrannoilla ja muodostaa usein suuria kasvustoja lähelle vesirajaa.
Merisorsimoa ei ole tavattu Suomessa.
Puccinellia maritima, la puccinellie maritime, est une espèce de plantes herbacées de la famille des Poaceae (graminées). Elle est vivace et vit dans les zones humides. Cette plante rampante formant des touffes, pousse dans des climats tempérés d'Europe atlantique.
Puccinellia maritima, la puccinellie maritime, est une espèce de plantes herbacées de la famille des Poaceae (graminées). Elle est vivace et vit dans les zones humides. Cette plante rampante formant des touffes, pousse dans des climats tempérés d'Europe atlantique.
Přimórska sólnica je rostlina ze swójby słódkich trawow (łaćonsce: Puccinellia maritima, Poaceae).
Přimórska sólnica je rostlina ze swójby słódkich trawow (łaćonsce: Puccinellia maritima, Poaceae).
Gewoon kweldergras (Puccinellia maritima) is een vaste plant die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). De plant komt van nature voor langs de Europese kusten.
De dichte zoden-vormende plant wordt 30-70 cm hoog en vormt bovengrondse uitlopers, die op de knopen wortelen. De schuin opstijgende of rechtopstaande stengels zijn hol. De iets vlezige bladeren zijn cilindrisch samengevouwen. Het tongetje (ligula) is 2,8 mm lang.
Gewoon kweldergras bloeit van juni tot de herfst. De 5-10 mm lange aartjes hebben vaak een paarse kleur en bestaan uit vijf tot negen bloemen. Het onderste kelkkafje is 2,4 mm lang en het bovenste 5 mm. Het onderste kroonkafje (lemma) van de onderste bloemen is 3-5 mm lang en aan de top breed vliezig gerand. Het bovenste kroonkafje is evenlang als het onderste. De helmknoppen zijn 1,5-2,5 mm lang. De bloeiwijze is een eenzijdige pluim met afstaande zijtakken. Na de bloei staan de zijtakken rechtop.
De vrucht is een graanvrucht.
De plant komt voor op kwelders en in zilte graslanden.
Gewoon kweldergras (Puccinellia maritima) is een vaste plant die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). De plant komt van nature voor langs de Europese kusten.
De dichte zoden-vormende plant wordt 30-70 cm hoog en vormt bovengrondse uitlopers, die op de knopen wortelen. De schuin opstijgende of rechtopstaande stengels zijn hol. De iets vlezige bladeren zijn cilindrisch samengevouwen. Het tongetje (ligula) is 2,8 mm lang.
Gewoon kweldergras bloeit van juni tot de herfst. De 5-10 mm lange aartjes hebben vaak een paarse kleur en bestaan uit vijf tot negen bloemen. Het onderste kelkkafje is 2,4 mm lang en het bovenste 5 mm. Het onderste kroonkafje (lemma) van de onderste bloemen is 3-5 mm lang en aan de top breed vliezig gerand. Het bovenste kroonkafje is evenlang als het onderste. De helmknoppen zijn 1,5-2,5 mm lang. De bloeiwijze is een eenzijdige pluim met afstaande zijtakken. Na de bloei staan de zijtakken rechtop.
De vrucht is een graanvrucht.
De plant komt voor op kwelders en in zilte graslanden.
Multimedia w Wikimedia Commons Mannica nadmorska (Puccinellia maritima (Huds.) Parl.) – gatunek roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae).
Występuje wzdłuż wybrzeży morskich w Europie, północnej Afryce i Ameryce Północnej[2]. W Polsce znana tylko z dwóch współczesnych stanowisk: Wyspa Chrząszczewska i u ujścia Świny[3].
Bylina, hemikryptofit, halofit. Rośnie na solniskach i słonych łąkach. Kwitnie od czerwca do września. Gatunek charakterystyczny związku Puccinellion maritimae i zespołu Puccinellietum maritimae. Gatunek wyróżniający zespołu Puccinellio maritimae-Salicornietum[5].
Kategorie zagrożenia gatunku:
Mannica nadmorska (Puccinellia maritima (Huds.) Parl.) – gatunek roślin z rodziny wiechlinowatych (Poaceae).
Puccinellia foucaudii é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é (Hack.) Holmb., tendo sido publicada em Bot. Not. 1920, 108.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Puccinellia foucaudii é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é (Hack.) Holmb., tendo sido publicada em Bot. Not. 1920, 108.
Багаторічник, як правило, з довгими столонами. Стебла прямостоячі або стеляться 10–80 см завдовжки. Язичок 1–3 мм завдовжки. Листові пластинки шорсткі, довжиною 2–20 см; 1–3 мм шириною. Суцвіття — волоть лінійні або ланцетні або яйцеподібні, 3–25 см завдовжки, 0.4–8 см шириною. Колоски 5–13 мм, з 3–10 квітками. Пильовики 1.3–2.5 мм. Зернівки еліпсоїдні 2–3 мм завдовжки.
Північна Африка: Марокко, Канарські о-ви; Європа: держави Балтії, Північноєвропейська Росія, Бельгія, Німеччина, Нідерланди, Польща, Данія, Фарери, Велика Британія, Ірландія, Ісландія, Норвегія, Швеція, Італія, Франція, Португалія, Іспанія. Введений в Північну Америку (Гренландія, Канада, США). Населяє голий або напів-голий бруд на солончаках і лиманах, рідше солончаках і засолених ділянках всередині країни.
_(20184650489).jpg)
Це незавершена стаття про Тонконогові.Puccinellia maritima là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được (Huds.) Parl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1850.[1]
Puccinellia maritima là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được (Huds.) Parl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1850.
Puccinellia maritima (Huds.) Parl. (1850)
Синонимы
Бески́льница морска́я, или Бескильница примо́рская (лат. Puccinéllia marítima) — вид многолетних травянистых растений рода Бескильница (Puccinellia) семейства Злаки, или Мятликовые (Poaceae).
Многолетнее травянистое растение. Стелющиеся надземные вегетативные побеги с боковыми побегами в пазухах листовых влагалищ. Стебли до 40 см высотой. Листья прямые, плоские или вдоль свёрнутые, до 3 мм шириной[3][4].
Соцветие — сжатая, позже растопыренная метёлка, 7—10 см длиной; веточки укороченные, шероховатые, реже гладкие. Колоски продолговатые, густые, 8—10 мм длиной, из 5—9 цветков. Колосковые чешуи яйцевидные, тупые, верхняя 2,5—3 мм длиной, нижняя — до 2 мм. Нижняя цветковая чешая фиолетовая, обратнояйцевидная, кожисто-перепончатая, 2,8—4,2 мм длиной, с ясными жилками, килеватая, наверху тупо-треугольно срезанная, у основания жилок и на каллусе волосистая. Верхняя цветковая чешуя по килям шероховатая, иногда с волосками. Пыльники продолговатые, 0,6—1,2 мм длиной[3][4].
Встречается в Европе и как заносное на северо-востоке Северной Америки, на засолённых местообитаниях морского побережья[4].
Бески́льница морска́я, или Бескильница примо́рская (лат. Puccinéllia marítima) — вид многолетних травянистых растений рода Бескильница (Puccinellia) семейства Злаки, или Мятликовые (Poaceae).
_(20184650489).jpg)
