Bittacidae is a family of Mecopteran Insects with a cosmopolitan distribution. They use their front four limbs to hang onto a surface like a twig or stem and extend their large, powerful hindlimbs below them. When a suitable prey item approaches, it is seized in the hindlimbs and is then injected with corrosive saliva that breaks down its innards for consumption.
Bittacidae are usually yellowish brown in colour and have long, thin snouts that terminate in jaws. They are usually yellow-brown in colour. Their large hindlimbs are never used for walking as they are too specialized for their predatory purpose.
Prior mating, the male Bittacid presents the female with an edible morsel, as is often observed in Mecoptera. The female then lays her eggs without any organization in her own habitat. The larvae resemble caterpillars and are thought to be carnivorous. The larvae have at least 20 eyes. Once at its final instar, the larva burrows into the soil and forms a pupa. Because its legs are not bound to the walls of the pupa, it can move around inside it. Pupae have a special lid that allows for the adult to emerge easily.
Bittacidae is a family of scorpionflies commonly called hangingflies or hanging scorpionflies.
The genus Bittacus, comprising approximately 75% of all species within the family, occurs worldwide. Other genera are mostly confined to South America or Australia. Members of this family may be confused with crane flies, in the order Diptera, but can be distinguished by their two pairs of wings and lack of halteres.
They are distinguished in the fact that during mating the male captures a prey insect and offers it to the female as a nuptial gift. The larger the prey item is, the more receptive the female will be to mating.[1]
This list is based on The World Checklist of extant Mecoptera Species.[2] Presumably complete up to 1997, it is updated as needed. The number of species in each genus are in parentheses. A number of extinct(†) genera have been described from the fossil record.
Extinct genera
Wikimedia Commons has media related to Bittacidae. Bittacidae is a family of scorpionflies commonly called hangingflies or hanging scorpionflies.
The genus Bittacus, comprising approximately 75% of all species within the family, occurs worldwide. Other genera are mostly confined to South America or Australia. Members of this family may be confused with crane flies, in the order Diptera, but can be distinguished by their two pairs of wings and lack of halteres.
They are distinguished in the fact that during mating the male captures a prey insect and offers it to the female as a nuptial gift. The larger the prey item is, the more receptive the female will be to mating.
Bittacidae es una familia de insectos del orden Mecoptera.
El género Bittacus, que abarca aproximadamente el 75% de todas las especies en la familia, posee una distribución amplia por todo el mundo. Otros géneros se encuentran confinados a América del Sur o Australia. A veces se confunde a los miembros de esta familia con las Tipulidae (moscas grulla o zancudos), del orden Diptera, pero se los puede distinguir por sus dos pares de alas y la falta de halterios.
Se distinguen ya que durante la copulación el macho captura un insecto y se lo ofrece a la hembra como presente nupcial. Cuanto mayor sea la presa, más receptiva se muestra la hembra a ser fertilizada.[1] Además se cuelgan con sus patas delanteras y medias de plantas bajas, y usan sus patas traseras para capturar las presas que pasen cerca.
La nueva especie, Bittacus lepiduscretaceus sp. nov. de mediados del Cretácico descubierta en trozos de ámbar en Myanmar, es el registro fósil más antiguo de Bittacus y el primer registro de una especie de Bittacus en el Cretácico. Posee nuevos caracteres morfológicos que permiten mejorar el conocimiento sobre la evolución de Bittacus.[2]
Esta lista está basada en The World Checklist of extant Mecoptera Species.[3] Presumiblemente completa hasta 1997, y que se actualiza cuando es preciso. El número de especies en cada género se da entre paréntesis. Varios géneros extintos(†) han sido descriptos a partir de registros fósiles.
Datos: Q1953041
Multimedia:
Especies: Bittacidae
Bittacidae es una familia de insectos del orden Mecoptera.
El género Bittacus, que abarca aproximadamente el 75% de todas las especies en la familia, posee una distribución amplia por todo el mundo. Otros géneros se encuentran confinados a América del Sur o Australia. A veces se confunde a los miembros de esta familia con las Tipulidae (moscas grulla o zancudos), del orden Diptera, pero se los puede distinguir por sus dos pares de alas y la falta de halterios.
Se distinguen ya que durante la copulación el macho captura un insecto y se lo ofrece a la hembra como presente nupcial. Cuanto mayor sea la presa, más receptiva se muestra la hembra a ser fertilizada. Además se cuelgan con sus patas delanteras y medias de plantas bajas, y usan sus patas traseras para capturar las presas que pasen cerca.
La nueva especie, Bittacus lepiduscretaceus sp. nov. de mediados del Cretácico descubierta en trozos de ámbar en Myanmar, es el registro fósil más antiguo de Bittacus y el primer registro de una especie de Bittacus en el Cretácico. Posee nuevos caracteres morfológicos que permiten mejorar el conocimiento sobre la evolución de Bittacus.
Les Bittacidae sont une famille d'insectes de l'ordre des mécoptères.
Selon ITIS :
Selon Fauna Europaea :
Les Bittacidae sont une famille d'insectes de l'ordre des mécoptères.
Bittacidae ialah famili serangga jengking biasanya dipanggil (bahasa Inggeris:Hangingflies atau hanging scorpionflies).
Genus Bittacus, mengandungi kira-kira 75 peratus daripada semua spesies dalam famili, terdapat di seluruh dunia. Genus lain kebanyakannya hanya terdapat di Amerika Selatan atau Australia. Ahli dalam famili ini mungkin dikelirukan dengan lalat kekeria, dalam order Diptera, tapi dapat dibezakan dengan dua pasang sayap dan tiada halter (haltere).
Senarai ini berdasarkan The World Checklist of extant Mecoptera Species.[1] Mungkin disiapkan pada 1997, ia dikemaskini jika perlu. Bilangan spesies dalam setiap genus adalah dalam kurungan.
Bittacidae ialah famili serangga jengking biasanya dipanggil (bahasa Inggeris:Hangingflies atau hanging scorpionflies).
Genus Bittacus, mengandungi kira-kira 75 peratus daripada semua spesies dalam famili, terdapat di seluruh dunia. Genus lain kebanyakannya hanya terdapat di Amerika Selatan atau Australia. Ahli dalam famili ini mungkin dikelirukan dengan lalat kekeria, dalam order Diptera, tapi dapat dibezakan dengan dua pasang sayap dan tiada halter (haltere).
De Bittacidae of hangvliegen vormen een familie van insecten behorende tot de orde schorpioenvliegen (Mecoptera).
Deze insecten hebben een lang achterlijf, slanke bruine vleugels en lange poten. Aan het uiteinde van de tibia bevindt zich een stekel. Aan de achterpoten hebben ze een soort haak, waarmee ze zich aan de prooi vasthaken. De lichaamslengte varieert van 1,5 tot 4 cm.
Het voedsel bestaat in hoofdzaak uit insecten, die ze met hun achterpoten vangen. Ze hangen met hun voorpoten aan planten en wachten tot er een prooi passeert.
Deze familie komt voor op het noordelijk halfrond in vochtige, schaduwrijke, bosachtige streken.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Bittacidae of hangvliegen vormen een familie van insecten behorende tot de orde schorpioenvliegen (Mecoptera).
Bittacidae er en gruppe (familie) av insekter som hører til den lille ordenen skorpionfluer (Mecoptera). Skorpionfluer har hodet trukket ut i en snabel eller et nebb. Denne karakteristiske hodefasongen gjør det lett å skille en skorpionflue fra andre insekter. Med ca. 170 beskrevne arter er dette den mest artsrike gruppen av skorpionfluer etter Panorpidae.
Middelsstore, slanke, stankelbein-lignede insekter. Hodet har markert "nebb", antennene er lange og perlekjede-formede. De fire vingene er ganske like på form, lange og smale med et fint årenett, helt glassklare eller med en svart flekk i spissen. Beina er lange og tynne med to lange sporer i spissen av hver legg (tibia). Hos denne familien har ikke hannene en oppoverbøyd bakkroppsspiss som hos mange andre skorpionfluer. Den amerikanske slekten Apterobittacus er helt vingeløs og ligner sterkt på vingeløse stankelbein.
Larven er kort og trinn, med markert avsatt hodekapsel og spredte, lange hår. På ryggen har de parrede, lange, tre-grenede kjøttfulle utvekster.
De voksne insektene er rovdyr som fanger små insekter ved hjelp av bakbeina. De er særlig kjent for son paringsatferd: hannene fanger byttedyr som de tilbyr hunnen og som hun spiser under parringen (hannen tar gjerne en bit, også). Hannen henger etter frambeina fra et strå eller en kvist og holder byttet fram med mellombeina. Enkelte ganger kan andre hanner late som de er hunner for å stjele byttet som blir frambudt. Larvene lever for det meste av døde insekter, men kan også spise dødt plantemateriale. Bittacidae finnes særlig i løvskog, og går ikke særlig høyt opp i fjellene.
Familien er utbredt i alle verdensdeler bortsett fra polområdene, men mangler i Nord-Europa. De er de eneste skorpionfluene som forekommer i Afrika.
Bittacidae er en gruppe (familie) av insekter som hører til den lille ordenen skorpionfluer (Mecoptera). Skorpionfluer har hodet trukket ut i en snabel eller et nebb. Denne karakteristiske hodefasongen gjør det lett å skille en skorpionflue fra andre insekter. Med ca. 170 beskrevne arter er dette den mest artsrike gruppen av skorpionfluer etter Panorpidae.
Multimedia w Wikimedia Commons Bugarowate (Bittacidae) – rodzina owadów z rzędu wojsiłek obejmująca około 160 gatunków występujących na wszystkich kontynentach, najliczniej na półkuli południowej. Większość z nich zasiedla krzewy i gęstą roślinność zielną w pobliżu rzek. W Europie (i w Polsce) rodzina bugarowatych jest reprezentowana przez dwa[2] z najliczniejszego w gatunki (a zarazem typowego) rodzaju Bittacus[3].
Są to owady średnich i dużych rozmiarów[2]. Głowę mają wyposażoną w parę oczu złożonych, trzy przyoczka i nitkowate czułki, zbudowane z 14–20 członów. Wydłużony nadustek formuje rostrum. Żuwaczki są smukłe, spłaszczone i każda jest zwieńczona pojedynczym ząbkiem. Zwykle mają dwie pary podobnie zbudowanych i użyłkowanych skrzydeł, ale rodzaj Anomalobittacus utracił zdolność do lotu, a Apterobittacus jest całkiem bezskrzydły. Cienkie i długie odnóża zakończone są pięcioczłonowymi stopami. Każda stopa ma jeden pazurek na wierzchołku, który wraz z czwartym jej członem tworzy aparat chwytający ofiarę. Taka budowa uniemożliwia bugarowatym stawanie i kroczenie na odnóżach, w związku z czym mogą się jedynie zawieszać na roślinach[4]. Stąd charakterystyczna dla nich jest pozycja w jakiej polują. Przednimi nogami zawieszają się na roślinach i czatują na drobne stawonogi, który chwytają środkową i tylną parą nóg. Żywią się drobnymi owadami i pająkami, także martwymi[2]. Samce mają między VI i VII oraz między VII i VIII sklerytami odwłoka pęcherzyki wytwarzające feromony[4].
Bugarowate stanowią prawdopodobnie grupę siostrzaną dla Cimbrophlebiidae, z którymi łączy się je w infrarząd Raptipeda[5]. Przedstawiciele rodziny znani są w zapisie kopalnym od jury środkowej[6]. Zalicza się doń rodzaje[3]:
Bugarowate (Bittacidae) – rodzina owadów z rzędu wojsiłek obejmująca około 160 gatunków występujących na wszystkich kontynentach, najliczniej na półkuli południowej. Większość z nich zasiedla krzewy i gęstą roślinność zielną w pobliżu rzek. W Europie (i w Polsce) rodzina bugarowatych jest reprezentowana przez dwa z najliczniejszego w gatunki (a zarazem typowego) rodzaju Bittacus.
Są to owady średnich i dużych rozmiarów. Głowę mają wyposażoną w parę oczu złożonych, trzy przyoczka i nitkowate czułki, zbudowane z 14–20 członów. Wydłużony nadustek formuje rostrum. Żuwaczki są smukłe, spłaszczone i każda jest zwieńczona pojedynczym ząbkiem. Zwykle mają dwie pary podobnie zbudowanych i użyłkowanych skrzydeł, ale rodzaj Anomalobittacus utracił zdolność do lotu, a Apterobittacus jest całkiem bezskrzydły. Cienkie i długie odnóża zakończone są pięcioczłonowymi stopami. Każda stopa ma jeden pazurek na wierzchołku, który wraz z czwartym jej członem tworzy aparat chwytający ofiarę. Taka budowa uniemożliwia bugarowatym stawanie i kroczenie na odnóżach, w związku z czym mogą się jedynie zawieszać na roślinach. Stąd charakterystyczna dla nich jest pozycja w jakiej polują. Przednimi nogami zawieszają się na roślinach i czatują na drobne stawonogi, który chwytają środkową i tylną parą nóg. Żywią się drobnymi owadami i pająkami, także martwymi. Samce mają między VI i VII oraz między VII i VIII sklerytami odwłoka pęcherzyki wytwarzające feromony.
Bugarowate stanowią prawdopodobnie grupę siostrzaną dla Cimbrophlebiidae, z którymi łączy się je w infrarząd Raptipeda. Przedstawiciele rodziny znani są w zapisie kopalnym od jury środkowej. Zalicza się doń rodzaje:
Anabittacus Kimmins, 1929 Anomalobittacus Kimmins, 1928 †Antiquanabittacus Petrulevičius et Jarzembowski, 2004 Apterobittacus MacLachlan, 1893 Austrobittacus Riek, 1954 †Baissobittacus Novokshonov 1997 Bittacus Latreille, 1805 – bugar †Burmobittacus Zhao et al., 2016 †Composibittacus Liu et al., 2016 †Cretobittacus Novokshonov, 1993 †Decoribittacus Li et Ren, 2009 Edriobittacus Byers, 1974 †Exilibittacus Yang, Ren et Shih, 2012 †Formosibittacus Li, Ren & Shih, 2008 Harpobittacus Gerstaecker, 1885 Hylobittacus Byers, 1979 Issikiella Byers, 1972 †Juracimbrophlebia Wang et al. 2012 †Jurahylobittacus Li, Ren & Shih, 2008 Kalobittacus Esben-Petersen, 1914 †Karattacus Novokshonov, 1997 †Liaobittacus Ren, 1993 †Megabittacus Ren, 1997 †Mongolbittacus Petrulevicius, Huang & Ren, 2007 Nannobittacus Esben-Petersen, 1927 Neobittacus Esben-Petersen, 1914 Orobittacus Villegas & Byers, 1982 †Orthobittacus Willmann, 1989 Pazius Navás, 1913 †Palaeobittacus Carpenter 1928 †Preanabittacus Novokshonov, 1993 †Probittacus Martynov, 1927 †Prohylobittacus Novokshonov, 1993 †Scharabittacus Novokshonov, 1993 Sibirobittacus Sukacheva, 1990 Symbittacus Byers, 1986 †Thyridates Navas, 1908 Tytthobittacus Smithers, 1973Bittacidae é uma família de Mecoptera comumente chamadas de mecópteras penduradas ou mecópteras suspensas. O gênero Bittacus, que compreende aproximadamente 75% de todas as espécies dentro da família, é cosmopolita, enquanto os demais gêneros são principalmente confinados à América do Sul e Austrália. Os membros desta família são confundidos frequentemente com moscas-guindastes (família Tipulidae), da ordem Díptera, devido ao seu corpo delgado e pernas compridas, mas podem ser distinguidos por seus dois pares de asas membranosas, não apresentando halteres. É conhecido dentro dos indivíduos da família um comportamento de coorte exclusivo: durante o acasalamento o macho captura um inseto e o oferece à fêmea como um presente nupcial. Dessa forma, quanto maior o item de presa, mais receptiva a fêmea se apresentará ao acasalamento, que ocorre enquanto os parceiros sexuais encontram-se suspensos em galhos. Seus ovos são retangulares, com uma depressão em cada lado. Eles são colocados em solo pantanoso durante o verão, e chocam durante a primavera seguinte. As larvas se assemelham a lagartas. Os membros adultos possuem tamanho médio que varia de 10 a 20 mm. Seus hábitos alimentares, são essencialmente predatórios de pequenos insetos, em especial Dípteras. A captura da presa se dá com as patas traseiras enquanto estiverem pendurados pelas patas dianteiras no poleiro.[1][2]
Uma das famílias mais diversas, apresenta 13 gêneros, dos quais o gênero Bittacus é o que apresenta maior quantidade de espécies. Sua distribuição demonstra tendência neotropical, sendo que muitas espécies são encontradas no continente africano e em diversos países da América do Sul. Seguem os gêneros em tópicos:[2][1]
Bittacidae é uma família de Mecoptera comumente chamadas de mecópteras penduradas ou mecópteras suspensas. O gênero Bittacus, que compreende aproximadamente 75% de todas as espécies dentro da família, é cosmopolita, enquanto os demais gêneros são principalmente confinados à América do Sul e Austrália. Os membros desta família são confundidos frequentemente com moscas-guindastes (família Tipulidae), da ordem Díptera, devido ao seu corpo delgado e pernas compridas, mas podem ser distinguidos por seus dois pares de asas membranosas, não apresentando halteres. É conhecido dentro dos indivíduos da família um comportamento de coorte exclusivo: durante o acasalamento o macho captura um inseto e o oferece à fêmea como um presente nupcial. Dessa forma, quanto maior o item de presa, mais receptiva a fêmea se apresentará ao acasalamento, que ocorre enquanto os parceiros sexuais encontram-se suspensos em galhos. Seus ovos são retangulares, com uma depressão em cada lado. Eles são colocados em solo pantanoso durante o verão, e chocam durante a primavera seguinte. As larvas se assemelham a lagartas. Os membros adultos possuem tamanho médio que varia de 10 a 20 mm. Seus hábitos alimentares, são essencialmente predatórios de pequenos insetos, em especial Dípteras. A captura da presa se dá com as patas traseiras enquanto estiverem pendurados pelas patas dianteiras no poleiro.
Uma das famílias mais diversas, apresenta 13 gêneros, dos quais o gênero Bittacus é o que apresenta maior quantidade de espécies. Sua distribuição demonstra tendência neotropical, sendo que muitas espécies são encontradas no continente africano e em diversos países da América do Sul. Seguem os gêneros em tópicos:
Anabittacus descrito por Kimmins em 1929, possui apenas uma espécie, cuja ocorrência se dá no Chile. Anomalobittacus descrita por Kimmins em 1928, possui uma espécie que pode ser encontrada nos países do sul da África. Apterobittacus descrito por Maclachlan em 1893, possui uma espécie encontrada nos Estados Unidos. Austrobittacus descrito por Riek em 1954, possui uma espécie encontrada na Austrália. Bittacus descrito por Latreille em 1805, porém apresenta diversos sinônimos ( Leptobittacus por Hlne em 1898, Thyridates por Navás em 1908, Diplostigma por Navás em 1908, Haplodictyus por Navás em 1908 e Kiuglus tambpem por Navás em 1926). Trata-se do gênero mais diverso da família contando com 112 espécies, sendo que muitas são encontradas no Brasil: Bittacus angrensis, Bittacus boraceiensis, Bittacus diversinervis, Bittacus femoralis, Bittacus flavescens, Bittacus Omega, Bittacus pintoi . As demais espécies são encontradas em diversas partes do globo, tendo como destaque toda áfrica menos em sua porção norte, China, Índia e Japão. Edriobittacus descrito por Byers em 1974, apresenta uma espécie australiana. Harpobittacus descrito por Gerstaecker em 1885. Segundo gênero mais diverso, conta com cerca de doze espécies, sendo todas elas australianas. Issikiella descrito por Byers em 1972, possui uma espécie, lssikiella pulchra, endêmica do Brasil. Kalobittacus descrita por E.-P. em 1914, apresenta três espécies espécies, das quais algumas podem ser encontradas no México, Honduras e Panamá. Nannobittacus descrito por E.-P. em 1927, apresenta duas espécies, sendo uma delas , Nannobittacus elegans , encontrada no Brasil e a outra pode ser encontrada na Colômbia Panamá e Venezuela. Neobittacus descrito por E.-P. em 1914, apresenta duas espécies endêmicas do Brasil, Neobittacus aripuanaensis descrita por Penny em 1977 e Neobittacus blancheti descrita primeiramente por Pictet como sendo do gênero Bittacus e, posteriormente, considerada como Neobittacus por E.-P. em 1914. Pazius descrito por Navás em 1913, apresenta seis espécies encontradas ao longo do Panamá, Venezuela , Peru, Equador, e uma espécie no Brasil, Pazius ornaticaudus. Tytthobittacus descrito por Smithers em 1973, apresenta apenas uma espécie que possui sua distribuição geográfica na Austrália.Styltsländor (Bittacidae) är en familj i insektsordningen näbbsländor som innehåller omkring 170 kända arter över hela världen. Flest arter finns det på det södra halvklotet i tropiskt eller subtropiskt klimat och i norra Nordamerika, Europa och Asien saknas de. Det största släktet är Bittacus, som innehåller nästan två tredjedelar av alla kända arter och det är även det släkte som har den geografiskt vidaste utbredningen.
Styltsländor är 15 till 40 millimeter stora insekter med en lång, smal bakkropp, långa ben och smala vingar. De påminner till utseendet ofta något om harkrankar, men kan enkelt skiljas från dessa genom att de har fyra vingar istället för två. Som hos andra näbbsländor har huvudet också en näbbliknande förlängning i vars spets mundelarna sitter. På varje fot, eller tars, finns en klo och styltsländorna har därför svårt att gå på plana ytor, utan hänger istället i vegetationen.
Som fullbildade insekter är styltsländorna rovdjur som tar andra, mindre insekter och bytena fångas ofta med bakbenen.
(Antal arter inom parentes)
Wikimedia Commons har media som rör styltsländor.
Wikispecies har information om styltsländor.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Styltsländor (Bittacidae) är en familj i insektsordningen näbbsländor som innehåller omkring 170 kända arter över hela världen. Flest arter finns det på det södra halvklotet i tropiskt eller subtropiskt klimat och i norra Nordamerika, Europa och Asien saknas de. Det största släktet är Bittacus, som innehåller nästan två tredjedelar av alla kända arter och det är även det släkte som har den geografiskt vidaste utbredningen.
Styltsländor är 15 till 40 millimeter stora insekter med en lång, smal bakkropp, långa ben och smala vingar. De påminner till utseendet ofta något om harkrankar, men kan enkelt skiljas från dessa genom att de har fyra vingar istället för två. Som hos andra näbbsländor har huvudet också en näbbliknande förlängning i vars spets mundelarna sitter. På varje fot, eller tars, finns en klo och styltsländorna har därför svårt att gå på plana ytor, utan hänger istället i vegetationen.
Som fullbildade insekter är styltsländorna rovdjur som tar andra, mindre insekter och bytena fångas ofta med bakbenen.
Комаровки[1][2], или биттаки (лат. Bittacidae) — семейство насекомых из отряда скорпионниц, внешне сходных с комарами-долгоножками. Около 270 видов. Встречаются повсеместно[3][4].
Тело очень тонкое, ноги длинные; общий облик их напоминает комаров-долгоножек. Мандибулы длинные, уплощённые, косо срезанные, с единственным зубом; функционируют подобно ножницам. Модифицированные для захвата жертвы конечности взрослых насекомых несут только один крупный коготок, две шпоры на голени. Кроме того, пятый членик такой конечности способен прижиматься к четвёртому. Конечности скорпионниц этого семейства настолько длинные, что приводит к внешнему сходству неподвижного насекомого с комарами-долгоножками (семейство Tipulidae).
Имаго — хищники.
Вид Apterobittacus apterus (MacLachlan, 1871) — полностью бескрылый.
Встречаются повсеместно. В Европе — два вида. Род Bittacus (около 75 % всех видов семейства) распространён всесветно. Остальные роды встречаются, главным образом, в Южной Америке (62 вида и 7 родов)[5] и Австралии.
Известно около 30 ископаемых родов (включая юрский период, меловой период), в том числе: †Assiobittacus — †Cretobittacus — †Orthobittacus — †Palaeobittacus — †Plessiobittacus — †Probittacus — †Prohylobittacus — †Sharabittacus — †Telobittacus[6] и другие[4].
16 современных родов и 270 видов и около 50 вымерших видов и 30 ископаемых родов[4].
Комаровки, или биттаки (лат. Bittacidae) — семейство насекомых из отряда скорпионниц, внешне сходных с комарами-долгоножками. Около 270 видов. Встречаются повсеместно.
本文参照
ガガンボモドキは、シリアゲムシ目ガガンボモドキ科 (Bittacidae) の昆虫の総称である。ガガンボに似たきゃしゃな虫ながら、肉食性である。日本では寒冷地にのみ見られるが、欧米ではより普通に見られる。前足でぶら下がって獲物を捕らえることから Hanging-fly の名を持つ。特に配偶行動の研究が行動生態学の発展に大いに寄与した。
ガガンボモドキ科の昆虫は、外形はシリアゲムシとほぼ同じであるが、より足が長い昆虫である。頭部は細長くとがるが、シリアゲムシほどには長く伸びない。複眼は大きく発達している。触角は糸状だがこれもシリアゲムシほどには長くない。体は細長く、腹部も長いが、シリアゲムシのようにとがらない。また、雄でも尾部がサソリのようにはならない。附属肢はシリアゲムシよりはるかに長く、要するに、シリアゲムシの各パーツをガガンボのバランスに似せたような姿である。
ただ、この附属肢は非常に特殊なもので、他の昆虫にはあまり例がない。細くてきゃしゃな脚はそれを使って立ち歩くには向かず、休む時は前足で草の葉などにぶら下がる。この姿勢もガガンボなどに見られるものであるが、大きく異なるのは、この昆虫がこの姿勢から虫を捕まえることができることである。附属肢の先端には非常によく発達した鎌のような爪が一本あり、これは折り込むようになっていて、それによって獲物をしっかりと捕まえることができる。
肉食性で、小さな虫を捕らえて食べる。配偶行動として、雄が雌に小昆虫をプレゼントすることが知られている。両者それぞれ前足でぶら下がった姿で向かい合い、雌がそれを食べている間に交尾が行われる。
上記のように、この昆虫は交尾の際に雄が雌に獲物をプレゼントする習性が知られている。これ自体は肉食性の動物に往々にして見られるものであるが、この昆虫では、この行動に関する研究が行動生態学の発展に大きく寄与したことで知られている。
古くは、単に雄が雌の食欲を押さえるために餌を食べさせているのだと云うような解釈が行われ、なかには「雌雄で仲むつまじく餌を食べながら交尾」といった記述も見られた。解釈そのものはそれほど間違いではないと思われるが、その行動の内容がそう単純なものではないことが判明したのは、1980年のR.ソーンヒルの研究からである。彼は、それ以前にアメリカでツマグロガガンボモドキ(Hylobittacus apicalis)を多数観察し、雄が獲物を持っているところへ来訪した雌が、交尾する場合もしない場合もあることを見て、餌の大きさによって雌が雄を選んでいるらしいことに気がついた。彼は、この虫がダーウィンのいわゆる性淘汰の理論を検証するのに好適であると判断したという。
ダーウィンの性淘汰の論では、雌を巡って雄同士が戦うことによる競争による選択と、雄を選ぶ雌による選択の二つの場合があることを想定している。しかし、前者については批判が少なかったが、後者は当初から多くの批判があり、その存在が推定される実例は少なかった。わずかな実例も、間接的な推定がなされているにすぎなかった。さらにその選択が実際に適応的であるかどうかを判断できる例はほとんどなかった。
彼は交尾時間と餌の大きさの関係、受精嚢の精子量、その他交尾前後の行動などの検討を通じて雌による選択のあり方やその効果などから雌による選択の存在を論じている。例えば雌は不十分な大きさの餌を持つ雄とも交尾する場合があるが、その場合には次の雄を探しに出かけ、十分な交尾時間を維持するだけの餌を持つ雄と交尾した場合には次の雄を探すのをやめるという。最後の雄の精子が有効になるのは昆虫には普通のことなので、これは大きい餌をとる雄を選択する結果を生むであろう。
が、同時に奇妙な事実をいくつか発見した。例えば雄による餌の奪い返しである。餌が小さい場合やまずいものの場合、雌は交尾を打ち切って立ち去るが、餌が十分大きくて、十分な交尾時間が得られた場合、交尾を打ち切るのは雄で、その際に雌から餌を奪い返そうとし、しかも過半数は奪い返しに成功するという。雄はその餌が雌へのプレゼントにまだ役に立つと判断すれば、再び雌の誘引を始める。また、みずから獲物を探さない雄の行動も発見された。一つは交尾中のペアから餌を盗むことで、もう一つは雌に擬態すること、具体的には餌を持って雌を待っている雄のところへ、雌の振りをして近づき、餌を受け取るとそのまま立ち去ってしまう。
彼によると、雌にとって給餌を受けるのは明らかにクモに捕まる危険を低下させ、生存率を上げる効果がある。これは雄と雌の飛行距離の大きな差（雄は獲物を探すために雌の2倍ほど飛び回っている）によるとの判断である。他方で、上記のような雄による餌の再利用や餌盗みは雄の危険を減少させることで適応的と見る。いずれにしても、ここには雄と雌の立場の差に基づく拮抗や雄の行動に見られる代替戦略的な複数の行動の共存といった行動生態学的な見方が強く出ている。
日本には10種ほどが知られ、以下のような種が知られる。寒冷地に産し、日本では高地に分布が限られる種が多い。
ガガンボモドキ科 Bittacidae
以下、種名リストを挙げる。
