Ulmaceae is die Olm-familie wat hoort tot die orde Rosales. Daar is 5 spesies wat tot die familie hoort wat in Suider-Afrika voorkom en almal is bome.
Die familie bestaan uit nagenoeg 150 spesies en sluit in bome en struike wat in gematigde streke in die berge van tropiese Asië voorkom. Die bekendste lede van hierdie familie is die iepbome, waarvan daar ongeveer 45 verskillende spesies is. Die iepbome het ʼn pragtige voorkoms en word dikwels in parke aangeplant. Verskillende spesies word in Europa aangetref. Sommige soorte word langs strate aangeplant, maar daar is ook andere wat nie geskik is vir straataanplantings nie aangesien so ʼn boom maklik deur die wind omgewaai kan word en sy takke ook maklik breek.
Die bekendste lid van hierdie familie in Suid-Afrika is die kamdeboostinkhout, ook bekend as die witstinkhout (Celtis africana). Hulle word van Kaapland tot in Gauteng aangetref en word veral as skadubome aangeplant. Hierdie boom groei ewe goed op die Vrystaatse koppies as op die kusduine of rivierbanke en oerwoude. Dit varieer egter baie in groeiwyse en vorm. In Klipperige grond sal dit 'n struik van 'n meter of meer vorm, maar in die oerwoude kan dit tot 30 m hoog word. Die blare wissel van 12 mm tot 100 mm en kan glad, fluweelagtig of baie harig wees.
Soms groei die takke en blare afwaarts soos ʼn wilgerboom. Die blare kom afwisselend aan verskillende kante uit die takkies en is enkelvoudig, gesteeld, drienerwig by die basis, effens asimmetries, eiervormig tot ellipties en getand na die gepunte top. Sodra die blare ontvou, het hulle 'n mooi groen kleur en is hulle betreklik harig. Namate die somer vorder, word die blare donkerder en in die herfs verkleur dit uiteindelik tot 'n aantreklike geel, terwyl die haarbedekking al hoe yler word. In die lente verskyn klein, gelerige, een- of tweeslagtige blomme een-een of in klein byskermpies in die oksels van die nuwe blare. Teen die einde van die somer ontwikkel hulle tot klein, effens vlesige, gesteelde vrugte, omtrent 4 mm in deursnee.
Die hout is strooikleurig of bleek, groenbruin met aantreklike donker merke. Dit het 'n middelmatige tekstuur en digtheid, is sterk, hard en elasties, maar tog betreklik maklik om te verwerk. Die hout kan gebruik word om meubels uit geboe hout, paneelwerk en gesplete graafstele te maak en word ook vir brandhout gebruik. Oor die algemeen lewer die iep waardevolle timmerhout wat bale geskik is vir houtkonstruksies in die water (byvoorbeeld hawehoofde) omdat dit nie maklik verrot nie.
Boompies kan maklik van saad gekweek word en is bestand teen heelwat droogte en ryp. Dit sal in die meeste soorte grond aard en groei in gunstige toestande maklik tot 2 m in een seisoen. Die witstinkhout is veral geskik vir aanplanting in strate en parke waar daar heelwat ruimte is. Verskeie soorte witstinkhoutbome is by die Uniegebou in Pretoria aangeplant. Die gewone of sagte soort iep (Ulmus campestris) word veral in Dullstroom in Mpumalanga aangetref.
Dit is in 1880 deur setlaars van Nederland aangeplant. Celtis durandii is 'n spesie wat in die digte woude van tropiese Afrika suidwaarts tot by Port St. Johns groei. Hierdie spesie het 'n growwe blaaroppervlak wat soos skuurpapier vertoon. Een van die seldsaamste bome ter wêreld wat ook tot hierdie genus behoort, is die Celtis franksiae van Durban. In Durban word 'n nou strook wilde bosgebied, Stellabos, beskerm, en hier groei die digte, blaarryke bome tot 14 m hoog. Die Celtis dioica 'n spesie wat in Zimbabwe groei, verskaf 'n uiters goeie hout, maar word nie juis gebruik nie omdat dit so 'n slegte reuk het. Die Swartmense van Zimbabwe hang smal strokies van die hout in hul hutte op omdat dit slange glo buite hou. Hierdie bome word dus dikwels aangetref met strokies hout daaruit gesny.
Die vyf Suid-Afrikaanse spesies is:
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Ulmaceae.Ulmaceae is die Olm-familie wat hoort tot die orde Rosales. Daar is 5 spesies wat tot die familie hoort wat in Suider-Afrika voorkom en almal is bome.
Die familie bestaan uit nagenoeg 150 spesies en sluit in bome en struike wat in gematigde streke in die berge van tropiese Asië voorkom. Die bekendste lede van hierdie familie is die iepbome, waarvan daar ongeveer 45 verskillende spesies is. Die iepbome het ʼn pragtige voorkoms en word dikwels in parke aangeplant. Verskillende spesies word in Europa aangetref. Sommige soorte word langs strate aangeplant, maar daar is ook andere wat nie geskik is vir straataanplantings nie aangesien so ʼn boom maklik deur die wind omgewaai kan word en sy takke ook maklik breek.
Die bekendste lid van hierdie familie in Suid-Afrika is die kamdeboostinkhout, ook bekend as die witstinkhout (Celtis africana). Hulle word van Kaapland tot in Gauteng aangetref en word veral as skadubome aangeplant. Hierdie boom groei ewe goed op die Vrystaatse koppies as op die kusduine of rivierbanke en oerwoude. Dit varieer egter baie in groeiwyse en vorm. In Klipperige grond sal dit 'n struik van 'n meter of meer vorm, maar in die oerwoude kan dit tot 30 m hoog word. Die blare wissel van 12 mm tot 100 mm en kan glad, fluweelagtig of baie harig wees.
Soms groei die takke en blare afwaarts soos ʼn wilgerboom. Die blare kom afwisselend aan verskillende kante uit die takkies en is enkelvoudig, gesteeld, drienerwig by die basis, effens asimmetries, eiervormig tot ellipties en getand na die gepunte top. Sodra die blare ontvou, het hulle 'n mooi groen kleur en is hulle betreklik harig. Namate die somer vorder, word die blare donkerder en in die herfs verkleur dit uiteindelik tot 'n aantreklike geel, terwyl die haarbedekking al hoe yler word. In die lente verskyn klein, gelerige, een- of tweeslagtige blomme een-een of in klein byskermpies in die oksels van die nuwe blare. Teen die einde van die somer ontwikkel hulle tot klein, effens vlesige, gesteelde vrugte, omtrent 4 mm in deursnee.
Die hout is strooikleurig of bleek, groenbruin met aantreklike donker merke. Dit het 'n middelmatige tekstuur en digtheid, is sterk, hard en elasties, maar tog betreklik maklik om te verwerk. Die hout kan gebruik word om meubels uit geboe hout, paneelwerk en gesplete graafstele te maak en word ook vir brandhout gebruik. Oor die algemeen lewer die iep waardevolle timmerhout wat bale geskik is vir houtkonstruksies in die water (byvoorbeeld hawehoofde) omdat dit nie maklik verrot nie.
Boompies kan maklik van saad gekweek word en is bestand teen heelwat droogte en ryp. Dit sal in die meeste soorte grond aard en groei in gunstige toestande maklik tot 2 m in een seisoen. Die witstinkhout is veral geskik vir aanplanting in strate en parke waar daar heelwat ruimte is. Verskeie soorte witstinkhoutbome is by die Uniegebou in Pretoria aangeplant. Die gewone of sagte soort iep (Ulmus campestris) word veral in Dullstroom in Mpumalanga aangetref.
Dit is in 1880 deur setlaars van Nederland aangeplant. Celtis durandii is 'n spesie wat in die digte woude van tropiese Afrika suidwaarts tot by Port St. Johns groei. Hierdie spesie het 'n growwe blaaroppervlak wat soos skuurpapier vertoon. Een van die seldsaamste bome ter wêreld wat ook tot hierdie genus behoort, is die Celtis franksiae van Durban. In Durban word 'n nou strook wilde bosgebied, Stellabos, beskerm, en hier groei die digte, blaarryke bome tot 14 m hoog. Die Celtis dioica 'n spesie wat in Zimbabwe groei, verskaf 'n uiters goeie hout, maar word nie juis gebruik nie omdat dit so 'n slegte reuk het. Die Swartmense van Zimbabwe hang smal strokies van die hout in hul hutte op omdat dit slange glo buite hou. Hierdie bome word dus dikwels aangetref met strokies hout daaruit gesny.
Ulmaceae, les Ulmacees, son una familia del Orde Rosales.
Tienen fueyes simples alternes, de cutiu asimétriques, con estípules prontamente caduques. Flores na so mayoría hermafrodites (hai plantes poliginas); monoclámideas; mota con 4 - 9 sépalos soldaos; con 4 - 6 estames episépalos; xinecéu bicarpelar, sincárpico, con dos estigmes patentes; comúnmente arrexuntaes. Frutu en sámara o en drupa arrondada. Unes 140 especies de les zones templaes subtropicales y tropicales del hemisferiu norte, dos xéneros n'Europa.
El nome de la familia Ulmaceae provién dende 1815 Charles François Brisseau de Mirbel en Elem. Physiol. Veg. Bot., 2, S. 905. El xéneru tipu ye Ulmus L. La familia de les Ulmacees mientres enforma tiempu namái tuvo dos subfamilies: Ulmoideae y Celtidoideae dientro del ordo Urticales. Estudios de xenética molecular revelaron que los seis o siete families y 2.600 especies del anterior ordo Urticales pertenecíen al orde Rosales. Resultó que la subfamilia Celtidoideae, colos xéneros Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis y Trema nun s'acomuñar yá a la subfamilia Ulmoideae,[1][2] sinón qu'esos xéneros que s'enmarcaben na subfamilia Celtidoideae pertenecen en realidá a les Cannabaceae.[3]
Families rellacionaes dientro del orde Rosales:
Rosales
Rosales s.str.
Ulmaceae
Na familia de Ulmacees hai anguaño namái siete xéneros con cerca de 35 especies[4]
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Qarağackimilər (lat. Ulmaceae) - gicitkənçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.[1]
Qarağackimilər (lat. Ulmaceae) - gicitkənçiçəklilər sırasına aid bitki fəsiləsi.
Ulmàcia, Ulmàcies o Ulmaceae és una família de plantes amb flors que inclou els gèneres Ulmus (l'om) i Zelkova (la Zelkova).
Els membres d'aquesta família tenen una distribució principal per l'hemisferi nord de clima temperat i en menys quantitat en altres zones excepte Austràlia
Són arbres o arbusts de fulla perenne o caduca amb substàncies mucilaginoses a l'escorça i les fulles. Les fulles són simples i sovint amb una base asimètrica.
Ulmàcia, Ulmàcies o Ulmaceae és una família de plantes amb flors que inclou els gèneres Ulmus (l'om) i Zelkova (la Zelkova).
Els membres d'aquesta família tenen una distribució principal per l'hemisferi nord de clima temperat i en menys quantitat en altres zones excepte Austràlia
Jilmovité (Ulmaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu růžotvaré (Rosales).
Jednodomé nebo dvoudomé stromy s jednoduchými střídavými, dvouřadě uspořádanými listy s palisty. Čepel listů je na okraji jednoduše nebo dvakrát pilovitá, s peřenou žilnatinou. Odění je z jednoduchých chlupů. Květy jsou jednopohlavné nebo oboupohlavné, nenápadné, pravidelné, s češulí, v úžlabních svazečcích. Okvětí je nerozlišené, v počtu 4 až 9 volných nebo srostlých plátků. Tyčinek je stejný počet jako okvětních plátků a jsou volné. Semeník je svrchní, srostlý ze 2 plodolistů, obvykle s jednou komůrkou a 1 vajíčkem. Plodem je křídlatá nažka nebo oříšek, výjimečně peckovice (Ampelocera).[1]
Čeleď zahrnuje asi 35 druhů v 8 rodech. Je rozšířena v severním mírném pásu s přesahy do tropického pásu v jihovýchodní Asii a tropické Americe (Ampelocera, Phyllostylon). Největší druhové zastoupení je v Asii. Největším rodem je jilm (asi 25 druhů). [2]
Květy jsou opylovány větrem. Plody jsou většinou křídlaté a šířené větrem. Oříšky severoamerického stromu Planera aquatica jsou šířeny vodou.[1]
Čeleď jilmovité v klasickém smyslu zahrnovala 15 rodů a asi 200 druhů. Později bylo na základě molekulárních studií 7 rodů (břestovec – Celtis, Trema aj.) přeřazeno do čeledi konopovité (Cannabaceae). Podle kladogramů APG jsou jilmovité sesterskou větví skupiny čeledí zahrnující konopovité (Cannabaceae), morušovníkovité (Moraceae) a kopřivovité (Urticaceae).[2]
Na území ČR jsou domácí 3 druhy jilmů: v teplejších oblastech roste jilm vaz (Ulmus laevis) a jilm habrolistý (Ulmus minor), v pahorkatině a podhorských krajích jilm horský (Ulmus glabra). Zastoupení jilmů na našem území bylo silně zredukováno tzv. grafiózou, houbovou chorobou způsobující odumírání větví nebo i celých stromů.[3]
V evropské květeně je čeleď zastoupena 6 druhy rodu jilm (mimo našich domácích jilmů Ulmus canescens ve Středomoří, U. elliptica na Krymu a na Ukrajině a jilm vysoký – U. procera v západní a jižní Evropě) a druhem Zelkova abelicea, který je endemitem Kréty.[4]
Dřevo jilmů je dobře až středně dobře opracovatelné, žádané jsou zejména kořenicové dýhy.[6]
Jako okrasné dřeviny jsou v ČR pěstovány domácí i cizokrajné jilmy (Ulmus), zelkova habrolistá (Zelkova carpinifolia), zelkova ostrolistá (Zelkova serrata) a plotovník Davidův (Hemiptelea davidii).[7]
Zelkova ostrolistá (Zelkova serrata)
Jilm čínský (Ulmus parvifolia)
Jilm horský (Ulmus glabra)
Jilm vysoký (Ulmus procera)
Hemiptelea, Holoptelea, Phyllostylon, Planera, Ulmus, Zelkova[8]
Obrázky, zvuky či videa k tématu jilmovité ve Wikimedia Commons
Jilmovité (Ulmaceae) je čeleď vyšších dvouděložných rostlin z řádu růžotvaré (Rosales).
Elme-familien (Ulmaceae) er udbredt med 18 slægter udbredt i i alle verdensdele undtagen Australien og Antarktis. De fleste arter findes dog i Asien. Det er løvfældende eller stedsegrønne træer eller buske med spredte blade og vingede nødder. Alle planter af Elme-familien angribes af det symbiotiske skadegørerpar: Elmesyge (Ophiostoma ulmi) + Elmebarkbille (Scolytus sp.) Her omtales kun de slægter, der er repræsenteret ved arter, som er vildtvoksende eller dyrket i Danmark.
Slægter
Die Ulmengewächse (Ulmaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Rosenartigen (Rosales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida). Die etwa sieben Gattungen und etwa 35 Arten sind hauptsächlich auf der Nordhalbkugel verbreitet. Einige Arten werden als Zierpflanzen verwendet und von einigen wird das Holz genutzt.
Sie sind selten immergrüne oder meist laubabwerfende, meistens Bäume, selten Sträucher. Die wechselständig und meist zweizeilig an den Zweigen angeordneten, gestielten Laubblätter besitzen eine an der Basis asymmetrische Blattspreite mit stark gesägtem Blattrand. Nebenblätter sind vorhanden.
Einzeln oder zu mehreren in unterschiedlich aufgebauten Blütenständen zusammengefasst stehen die Blüten. Die Blüten sind zwittrig oder eingeschlechtig. Es sind (zwei bis) fünf (bis neun) freie Blütenhüllblätter vorhanden. Die (zwei bis) vier bis acht (bis fünfzehn) fertilen Staubblätter sind untereinander frei. Meist zwei, selten drei Fruchtblätter sind zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen. Die Bestäubung erfolgt durch den Wind (Anemophilie).
Die geflügelten Nussfrüchte, auch Flügelnüsse oder Samara genannt, sind Spaltfrüchte, wobei der Fruchtknoten aus zwei Fruchtblättern besteht, die sich bei der Fruchtreife trennen. Die Ausbreitung der Diasporen erfolgt durch den Wind:
Die Arten haben ihre Areale hauptsächlich in den gemäßigten Breiten der Nordhalbkugel.
In Mitteleuropa kommen insbesondere Bergulme (Ulmus glabra), Flatterulme (Ulmus laevis), Feldulme (Ulmus minor) und Englische Ulme (Ulmus procera) vor, letztere hauptsächlich in Frankreich und Großbritannien.
Der Familienname Ulmaceae wurde 1815 durch Charles François Brisseau de Mirbel in Elémens do Physiologie Végétale et de Botanique, 2, S. 905 veröffentlicht. Die Typusgattung ist Ulmus L.
Die Familie Ulmaceae bestand lange Zeit nur aus den beiden Unterfamilien Celtidoideae und Ulmoideae innerhalb einer Ordnung Urticales. Molekulargenetische Untersuchungen zeigten, dass die sechs oder sieben Familien und 2600 Arten der früheren Ordnung Urticales mit in die Ordnung Rosales gehören. Es stellte sich heraus, dass die Unterfamilie Celtidoideae mit den Gattungen Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis und Trema nicht näher mit der Unterfamilie Ulmoideae verwandt sind.[1][2] Statt in die Ulmaceae gehören die Gattungen der Celtidoideae zu den Cannabaceae.[3]
Verwandte Familien innerhalb der Ordnung Rosales:
RosalesRosales s. str.
In der Familie der Ulmaceae gibt es heute nur noch sieben Gattungen mit etwa 35 Arten:[4]
Die Ulmengewächse (Ulmaceae) sind eine Familie in der Ordnung der Rosenartigen (Rosales) innerhalb der Bedecktsamigen Pflanzen (Magnoliopsida). Die etwa sieben Gattungen und etwa 35 Arten sind hauptsächlich auf der Nordhalbkugel verbreitet. Einige Arten werden als Zierpflanzen verwendet und von einigen wird das Holz genutzt.
Tekst üüb Öömrang Iiperplaanten (Ulmaceae) san en plaantenfamile uun det kategorii faan a Rosales. Diar jaft at sööwen sköölen faan, diar miast üüb a nuurdelk eerdheleft waaks.
efter GRIN[1]:
Iiperplaanten (Ulmaceae) san en plaantenfamile uun det kategorii faan a Rosales. Diar jaft at sööwen sköölen faan, diar miast üüb a nuurdelk eerdheleft waaks.
Qayragʻochdoshlar — ikki urugʻpallali oʻsimliklar oilasi. Daraxt va butalardan iborat. Barglari oddiy, tishli, asimmetrik, navbatlashib oʻrnashgan. Gullari ikki yoki bir jinsli, qalqonsimon toʻpgulga yigʻilgan, baʼzan yakkayakka joylashgan. Gulqoʻrgʻoni oddiy, 3—8 bargchali. Mevasi qanotcha, yongʻoqcha yoki danakcha. Q. 13 turkum (140 tur)dan iborat. Har ikkala yarim sharda tarqalgan. Oʻzbekistonda 2 turkumi (10 turi) uchraydi, shundan 9 turi ekiladi. Sadaqayragʻoch, gʻujum qayragʻoch, burj yoki Oʻzbekiston qayragʻochi, poʻkak qayragʻoch va qatrangʻining ahamiyati katta.
La famìa de la Ulmaceae l'è 'na famìa de piànte che se càta suratöt endèle zòne temperàde de l'emisfér boreàl (Europa, Asia e Amèrica del Nòrt). Pupulasiù izolàde le se tróa apò a 'n Amèrica centràl, Amèrica del Sud, Nordàfrica e Indonésia, Envéce l'è mìa reprezentàda en Australàsia.
La famìa la reönés piànte e arbùsti che g'ha fòie che cröda 'n envéren e che g'ha de le mucilàgini endèle fìbre de la fòia e de la scórsa. Le fòie i è sèmpe e le g'ha la bàze de fùrma mìa simétrica. I fiùr i è mìa tat sgargiàncc, i è ermafodìcc o unisesuài.
Per tradisiù, le Ulmaceae i éra 'nserìde edèl ùrden d ele Urticales, e maò 'ncö gh'è 'na part dei stüdiùs i la mèt amò sóta chèsto ùrden (p.ez. Species2000 [1]).
Stüde piö modèrni, sö bàze filogenética (compàgn de chèi del APG) i reconós mìa 'na validità autònoma a l'ùrden de le Urticales, e i mèt chèsta famìa endèl ùrden de le Rosales.
La famìa de le Ulmaceae l'è furmàda de chèsti zèner:
I zèner ché sóta 'nvéce i vé 'nserìcc endèle Ulmacee apéna de vergü óter stüdiùs, p.ez. Kew [2], e 'n quac óter envéce, p.es. APG II [3], söla bàze de stüde filogénetic, i a mèt envéce endèle Cannabacee:
Ulmaceae iku sawijining suku anggota tetuwuhan ngembang. Miturut Sistem klasifikasi APG II suku iki dilebokaké jroning bangsa Rosales, klad euRosidae I.
La famìa de la Ulmaceae l'è 'na famìa de piànte che se càta suratöt endèle zòne temperàde de l'emisfér boreàl (Europa, Asia e Amèrica del Nòrt). Pupulasiù izolàde le se tróa apò a 'n Amèrica centràl, Amèrica del Sud, Nordàfrica e Indonésia, Envéce l'è mìa reprezentàda en Australàsia.
Брестови (науч. Ulmaceae) — фамилија на цветни растенија во која спаѓаат дрва како брестот (Ulmus) и зелковата (Zelkova).[1] Членовите на фамилијата се застапени ширум умерениот појас, а во останатите краишта имаат проретчена расеана распространетост (освен во Австралазија).[2][3]
Фамилијата опфаќа зимзелени и листопадни дрва и грмушки што содржат слузни лепливи материи во ткивото на листовите и кората. Листовите обично се наизменично распоредени на дршката и прости со мазни или различно назабени рабови, честопати со несиметрична основа. Цветовите им се мали и можат да бидат двополови или еднополови.[4] Плодот може да има крилест, оревест или јаткаст облик. Дрвата од овој род имаат важност како дрвен материјал за мебел. Црвениот брест (U. rubra) се користи како облагнувач при воспаленија на внатрешните органи. Брестот, водиот брест и зелковата се одгледуваат како украсни дрва.
Брестови (науч. Ulmaceae) — фамилија на цветни растенија во која спаѓаат дрва како брестот (Ulmus) и зелковата (Zelkova). Членовите на фамилијата се застапени ширум умерениот појас, а во останатите краишта имаат проретчена расеана распространетост (освен во Австралазија).
The Ulmaceae (/ʌlˈmeɪsi/) are a family of flowering plants that includes the elms (genus Ulmus), and the zelkovas (genus Zelkova).[2] Members of the family are widely distributed throughout the north temperate zone, and have a scattered distribution elsewhere except for Australasia.[1][3]
The family was formerly sometimes treated to include the hackberries, (Celtis and allies), but an analysis by the Angiosperm Phylogeny Group suggests that these genera are better placed in the related family Cannabaceae.[3] It generally is considered to include ca 7 genera and about 45 species.[4] Some classifications also include the genus Ampelocera.[5]
The family is a group of evergreen or deciduous trees and shrubs with mucilaginous substances in leaf and bark tissue. Leaves are usually alternate on the stems. The leaf blades are simple (not compound), with entire (smooth) or variously toothed margins, and often have an asymmetrical base. The flowers are small and either bisexual or unisexual.[6] The fruit is an indehiscent samara, nut, or drupe.
Ulmus provides important timber trees mostly for furniture.
Modern molecular phylogenetics suggest the following relationships:[5][6][7][8][9]
UlmaceaeThe Ulmaceae (/ʌlˈmeɪsi/) are a family of flowering plants that includes the elms (genus Ulmus), and the zelkovas (genus Zelkova). Members of the family are widely distributed throughout the north temperate zone, and have a scattered distribution elsewhere except for Australasia.
The family was formerly sometimes treated to include the hackberries, (Celtis and allies), but an analysis by the Angiosperm Phylogeny Group suggests that these genera are better placed in the related family Cannabaceae. It generally is considered to include ca 7 genera and about 45 species. Some classifications also include the genus Ampelocera.
Ulmacoj (latine Ulmaceae) estas familio de 200 specioj en 15 genroj.
La specioj de ulmacoj estas arboj aŭ arbustoj. Ili kreskas en mildklimataj zonoj.
Jen iuj genroj de ulmacoj:
La ligno de la genro Ulmo estis uzita por skulptado, ekzemple en Uzbekio. De kelkaj jaroj la eŭropaj ulmoj estis ektermiitaj de epidemia malsano, la grafiozo.
Ulmacoj (latine Ulmaceae) estas familio de 200 specioj en 15 genroj.
Ulmaceae, las ulmáceas, son una familia del Orden Rosales.
Tienen hojas simples alternas, a menudo asimétricas, con estípulas prontamente caducas. Flores en su mayoría hermafroditas (hay plantas poliginas); monoclámideas; cáliz con 4 - 9 sépalos soldados; con 4 - 6 estambres episépalos; gineceo bicarpelar, sincárpico, con dos estigmas patentes; comúnmente agrupadas. Fruto en sámara o en drupa redondeada. Unas 140 especies de las zonas templadas subtropicales y tropicales del hemisferio norte, dos géneros en Europa.
El nombre de la familia Ulmaceae proviene desde 1815 Charles François Brisseau de Mirbel en Elem. Physiol. Veg. Bot., 2, S. 905. El género tipo es Ulmus L. La familia de las Ulmáceas durante mucho tiempo solo tuvo dos subfamilias: Ulmoideae y Celtidoideae dentro del ordo Urticales. Estudios de genética molecular revelaron que las seis o siete familias y 2600 especies del anterior ordo Urticales pertenecían al orden Rosales. Resultó que la subfamilia Celtidoideae, con los géneros Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis y Trema no se asocian ya a la subfamilia Ulmoideae,[1][2] sino que esos géneros que se enmarcaban en la subfamilia Celtidoideae pertenecen en realidad a las Cannabaceae.[3]
Familias relacionadas dentro del orden Rosales:
RosalesRosales s.str.
ex‑UrticalesUlmaceae
En la familia de Ulmáceas hay actualmente solo siete géneros con cerca de 35 especies[4]
Jalakalised (Ulmaceae) on kaheiduleheliste taimede sugukond, mis kuulub roosilaadsete seltsi.
Cronquisti süsteemis kuulub see sugukond nõgeselaadsete seltsi.
Ulmaceae edo ulmazeo Rosales ordenako izen bereko familiako zuhaitzez eta zuhaixkez esaten da. Hostoa bakuna, txandaka antolatua eta estipuladuna izaten dute gehienek. Lorea sexu banakoa edo bikoa izan dezakete; lore-hostorik edo petalorik gabea eta kolorez berdea izaten da. Fruitua intxaurraren egiturakoa edo samara itxurakoa izan dezakete. Ulmazeoen familiako zuhaitzik ezagunena zumarra da.
Rosales s.str.
Ulmaceae
Ulmazeoen familian zazpi genero daude, 35 espezie inguru dituztenak:[1]
Ulmaceae edo ulmazeo Rosales ordenako izen bereko familiako zuhaitzez eta zuhaixkez esaten da. Hostoa bakuna, txandaka antolatua eta estipuladuna izaten dute gehienek. Lorea sexu banakoa edo bikoa izan dezakete; lore-hostorik edo petalorik gabea eta kolorez berdea izaten da. Fruitua intxaurraren egiturakoa edo samara itxurakoa izan dezakete. Ulmazeoen familiako zuhaitzik ezagunena zumarra da.
Jalavakasvit (Ulmaceae) on kasviheimo, johon kuuluu kesävihantia puita ja pensaita. Kasvit ovat yksikotisia ja tuulipölytteisiä. Kukat ovat kaksineuvoisia ja kasvavat pienissä sarjatyyppisissä kukinnoissa. Hedelmät ovat siipipalteisia pähkylöitä. Jalavakasveja tavataan tropiikissa ja lauhkeilla alueilla.[2]
Jalavakasveihin kuuluvat suvut:[3][4]
Jalavakasvit (Ulmaceae) on kasviheimo, johon kuuluu kesävihantia puita ja pensaita. Kasvit ovat yksikotisia ja tuulipölytteisiä. Kukat ovat kaksineuvoisia ja kasvavat pienissä sarjatyyppisissä kukinnoissa. Hedelmät ovat siipipalteisia pähkylöitä. Jalavakasveja tavataan tropiikissa ja lauhkeilla alueilla.
La famille des Ulmaceae (Ulmacées) regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend près de 200 espèces réparties en 8 à 15 genres.
Ce sont des arbres ou des arbustes largement répartis dans les zones tempérées et tropicales.
En France, c'est la famille des ormes (genre Ulmus), du micocoulier (genre Celtis), des genres Planera, Trema et Zelkova (ou faux-orme de Sibérie).
Depuis quelques dizaines d'années, les différentes espèces d'ormes ont été anéanties par un champignon, Ophiostoma ulmi (Brisman) Nannf. — anciennement Ceratocystis ulmi (Buisman) C. Moreau — provoquant leur dépérissement. Cette maladie est connue sous le nom de « graphiose de l'orme ».
Le nom vient du genre type Ulmus qui est le nom latin de l'orme[1]. Le nom proviendrait du mot akkadien u’ulum, plier[2]. Le nom commun anglais « elm » pourrait provenir de la racine indo-européenne "el-" brun-rouge [3].
En classification classique de Cronquist (1981), la famille des Ulmaceae est assignée à l'ordre des Urticales.
En classification phylogénétique APG II (2003) cette famille qui fait partie des Rosales est plus petite, l'APG II assignant le genre Celtis et al. aux Cannabacées.
Selon Angiosperm Phylogeny Website (31 mai 2010)[4] :
Les genres Aphananthe, Celtis, Gironniera, Lozanella, Parasponia, Pteroceltis et Trema sont placés par Angiosperm Phylogeny Website dans Cannabaceae.
Selon DELTA Angio (31 mai 2010)[6] :
La famille des Ulmaceae (Ulmacées) regroupe des plantes dicotylédones ; elle comprend près de 200 espèces réparties en 8 à 15 genres.
Ce sont des arbres ou des arbustes largement répartis dans les zones tempérées et tropicales.
En France, c'est la famille des ormes (genre Ulmus), du micocoulier (genre Celtis), des genres Planera, Trema et Zelkova (ou faux-orme de Sibérie).
Depuis quelques dizaines d'années, les différentes espèces d'ormes ont été anéanties par un champignon, Ophiostoma ulmi (Brisman) Nannf. — anciennement Ceratocystis ulmi (Buisman) C. Moreau — provoquant leur dépérissement. Cette maladie est connue sous le nom de « graphiose de l'orme ».
As ulmáceas (Ulmaceae) son unha familia de árbores caducifolias e arbustos da orde Rosales.
Teñen follas simples alternas, a miúdo asimétricas, con estípulas caducas. Flores na súa maioría hermafroditas; monoclámideas; cáliz con 4 - 9 sépalos soldados; con 4 - 6 estames episépalos; xineceo bicarpelar, sincárpico, con dous estigmas patentes; comunmente agrupadas. Froito en sámara ou en drupa arredondada.
Está composta por unhas 140 especies das zonas tépedas subtropicais e tropicais do hemisferio norte, dous xéneros en Europa.
O nome da familia Ulmaceae provén desde 1815 Charles François Brisseau de Mirbel en Elem. Physiol. Veg. Bot., 2, S. 905. O xénero tipo é Ulmus L. (os umeiros). A familia das Ulmáceas durante moito tiempo só tivo dúas subfamilias: Ulmoideae e Celtidoideae dentro da ordo Urticales. Estudos de xenética molecular revelaron que as seis ou sete familias e 2.600 especies da anterior ordo Urticales pertencían á orde Rosales. Resultou que a subfamilia Celtidoideae, cos xéneros Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis e Trema non se asocian xa á subfamilia Ulmoideae,[1][2] senón que eses xéneros que se enmarcaban na subfamilia Celtidoideae pertencen en realidade ás Cannabaceae.[3]
Familias relacionadas dentro da orde Rosales:
RosalesRosales s.str.
ex‑UrticalesUlmaceae
Na familia das Ulmáceas hai actualmente só sete xéneros con preto de 35 especies[4]
As ulmáceas (Ulmaceae) son unha familia de árbores caducifolias e arbustos da orde Rosales.
Brjestovke (Ulmaceae) porodica stablašica iz reda ružolike (Rosales) koja dobiva ime po rodu brijestova (Ulmus). Sastoji se od 8 rodova sa 64 priznate vrste[1] i roda Abelicea sa tri vrste čiji statius još nije riješen.
Brjestovke se odlikuju nesimetričnim listovima i većinom dvospolnim cvjetovima, neuglednim ocvijećem. Plod mu je oraščić ili koštunica. Porodica je raširena po svim kontinentima (osim Antarktike), a nije prisutna tek u pustinjskim područjima Australije i Afrike.
Na području Hrvatske pristan je samo rod Ulmus, odnosno brijest. Rod koprivić ili košćela (Celtis) nekada je bila pripisivana ovoj porodici, a danas porodici Cannabaceae.
Brjestovke (Ulmaceae) porodica stablašica iz reda ružolike (Rosales) koja dobiva ime po rodu brijestova (Ulmus). Sastoji se od 8 rodova sa 64 priznate vrste i roda Abelicea sa tri vrste čiji statius još nije riješen.
Brjestovke se odlikuju nesimetričnim listovima i većinom dvospolnim cvjetovima, neuglednim ocvijećem. Plod mu je oraščić ili koštunica. Porodica je raširena po svim kontinentima (osim Antarktike), a nije prisutna tek u pustinjskim područjima Australije i Afrike.
Na području Hrvatske pristan je samo rod Ulmus, odnosno brijest. Rod koprivić ili košćela (Celtis) nekada je bila pripisivana ovoj porodici, a danas porodici Cannabaceae.
Wjazowe rostliny (Ulmaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophytina).
W swójbje wjazowych rostlinow je dźensa jenož wjace sydom rodow z něhdźe 35 družinami [1]
Wjazowe rostliny (Ulmaceae) su swójba symjencowych rostlinow (Spermatophytina).
Ulmaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Rosales, klad euRosidae I.
Ulmaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut Sistem klasifikasi APG II suku ini dimasukkan ke dalam bangsa Rosales, klad euRosidae I.
Ulmaceae Mirb., 1815 è una famiglia di angiosperme eudicotiledoni a portamento arboreo appartenenti all'ordine Rosales.[1] Questi alberi sono diffusi prevalentemente nelle zone temperate dell'emisfero boreale (Europa, Asia e Nordamerica). Popolazioni isolate si trovano anche in America centrale, Sudamerica, Nordafrica e Indonesia. La famiglia non è presente in Australasia.
La famiglia raggruppa piante arboree e arbusti decidui con mucillagini nei tessuti fogliari e nella scorza.
Le foglie sono semplici e sono spesso caratterizzate dalla base asimmetrica.
I fiori sono poco appariscenti, ermafroditi o unisessuali.
Il frutto può essere una samara o una drupa.[2]
Planera, Ulmus e Zelkova sono tutti coltivati come alberi ornamentali. Ulmus fornisce alberi da legname importanti soprattutto per i mobili. U. rubra, nordamericano, è una pianta medicinale nota per la proprietà emolliente della sua corteccia interna e autorizzato alla vendita dalla U.S. Food and Drug Administration[3].
La classificazione APG IV inserisce questa famiglia nell'ordine Rosales.[1] Il sistema Cronquist classificava Ulmaceae nell'ordine Urticales.[4]
In passato suddivisa in due sottofamiglie, Celtidoideae e Ulmoideae, Ulmaceae contiene solo i generi precedentemente attribuiti alla seconda: i generi inseriti in Celtidoideae sono stati riclassificati all'interno della famiglia Cannabaceae sulla base di caratteri morfologici e molecolari.[2]
Sono quindi riconosciuti i seguenti generi:[2]
Ulmaceae Mirb., 1815 è una famiglia di angiosperme eudicotiledoni a portamento arboreo appartenenti all'ordine Rosales. Questi alberi sono diffusi prevalentemente nelle zone temperate dell'emisfero boreale (Europa, Asia e Nordamerica). Popolazioni isolate si trovano anche in America centrale, Sudamerica, Nordafrica e Indonesia. La famiglia non è presente in Australasia.
Ulmaceae sunt familia plantarum florentium quae ulmos, zelkovas, et alias plantas comprehendit.[1] Membra familiae late distribuuntur per septentrionalem zonam temperatam, et sparsam alibi habent distributionem praeter Australasiam.[2][3]
Familia olim Celtes comprehendit, sed investigatio ab Angiosperm Phylogeny Group facta monstrat hoc genus in cognata Cannabaceae familia recte poni. Circumscriptio in taxobox data est circumscriptio a P. Stevens in situ Missouri Botanical Garden Angiosperm Phylogeny suasa, et data habet ex indice familiarum generumque plantarum vascularium a Royal Botanic Gardens, Kew facto.[3] Aliae classificationes genus Ampeloceram quoque comprehendunt.[4]
Familia est copia arborum fruticumque sempervirentium vel deciduorum substantiá mucosá in foliorum corticisque textili praeditorum.
Folia usitate sunt alterna in caulibus. Laminae foliorum sunt simplices, marginibus integribus vel varie dentatis, et saepe basem asymmetricam habent. Flores sunt parvi, vel bisexuales vel unisexuales.[5] Fructus est samara indehiscens, nux, vel drupa.
Genus Ulmus materiam magni momenti praebet, plerumque pro supellice, et Ulmus rubra est planta medicinalis, pro demulcenti corticis interioris proprietate nota. Planera aquatica etiam est species quae materiam praebet. Planera, Ulmus, et Zelkova ut arbores ornamentales ponuntur.
Ulmaceae sunt familia plantarum florentium quae ulmos, zelkovas, et alias plantas comprehendit. Membra familiae late distribuuntur per septentrionalem zonam temperatam, et sparsam alibi habent distributionem praeter Australasiam.
Familia olim Celtes comprehendit, sed investigatio ab Angiosperm Phylogeny Group facta monstrat hoc genus in cognata Cannabaceae familia recte poni. Circumscriptio in taxobox data est circumscriptio a P. Stevens in situ Missouri Botanical Garden Angiosperm Phylogeny suasa, et data habet ex indice familiarum generumque plantarum vascularium a Royal Botanic Gardens, Kew facto. Aliae classificationes genus Ampeloceram quoque comprehendunt.
Guobiniai (lot. Ulmaceae, vok. Ulmengewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) šeima, kuriai priklauso medžiai, kasmet numetantys lapus. Lapai pražanginiai, pjūkliškais kraštais. Žiedai pavieniai, žirginėliuose arba kuokštuose. Vaisius – riešutėlis.
Šeimoje yra 10 genčių, apie 35 rūšys. Sistematika nėra nusistovėjusi. Skiriasi rūšių ir varietetų skirstymas, atitinkamai gali kilti problemų nustatant rūšį.
Lietuvoje auga:
Lietuviškoje botaninėje literatūroje dažnai minėtas dar
Guobiniai (lot. Ulmaceae, vok. Ulmengewächse) – magnolijūnų (Magnoliophyta) šeima, kuriai priklauso medžiai, kasmet numetantys lapus. Lapai pražanginiai, pjūkliškais kraštais. Žiedai pavieniai, žirginėliuose arba kuokštuose. Vaisius – riešutėlis.
Šeimoje yra 10 genčių, apie 35 rūšys. Sistematika nėra nusistovėjusi. Skiriasi rūšių ir varietetų skirstymas, atitinkamai gali kilti problemų nustatant rūšį.
Lietuvoje auga:
Gentis Guoba (Ulmus) Paprastoji vinkšna (Ulmus laevis) Kalninė guoba (Ulmus glabra) Paprastasis skirpstas (Ulmus minor)Lietuviškoje botaninėje literatūroje dažnai minėtas dar
Kamštinis skirpstas (Ulmus suberosa) – kuris paprastai vadinasi (Ulmus minor var. suberosa arba pan.).De iepenfamilie (Ulmaceae) is een familie van bomen. De familie komt voornamelijk voor in gematigde streken van het noordelijk halfrond. In Nederland komt alleen het geslacht iep (Ulmus) voor. Veel iepen zijn slachtoffer geworden van de iepziekte, een schimmelaandoening.
Een dergelijke familie is algemeen erkend door systemen voor plantentaxonomie en zo ook door APG II-systeem (2003), maar aldaar is de samenstelling anders dan voorheen. De helft van de planten is verhuisd naar de familie Cannabaceae. De huidige samenstelling zal ongeveer zijn:
In het Cronquist-systeem (1981) werd de familie in de orde Urticales geplaatst. In het APG II-systeem (2003) zijn al de planten in die orde verplaatst naar de orde Rosales.
De iepenfamilie (Ulmaceae) is een familie van bomen. De familie komt voornamelijk voor in gematigde streken van het noordelijk halfrond. In Nederland komt alleen het geslacht iep (Ulmus) voor. Veel iepen zijn slachtoffer geworden van de iepziekte, een schimmelaandoening.
Een dergelijke familie is algemeen erkend door systemen voor plantentaxonomie en zo ook door APG II-systeem (2003), maar aldaar is de samenstelling anders dan voorheen. De helft van de planten is verhuisd naar de familie Cannabaceae. De huidige samenstelling zal ongeveer zijn:
Ampelocera Chaetachme Hemiptelea Holoptelea Phyllostylon Planera Ulmus ZelkovaIn het Cronquist-systeem (1981) werd de familie in de orde Urticales geplaatst. In het APG II-systeem (2003) zijn al de planten in die orde verplaatst naar de orde Rosales.
Almefamilien er en plantefamilie som omfatter åtte slekter med løvfellende eller eviggrønne trær og busker. Bladene sitter spredt og er som regel asymmetriske ved basis. Blomstene er tve- eller enkjønnede, og pollineringen skjer med vinden. Frukten kan være en steinfrukt, samara eller nøtt.
Familien er hovedsakelig utbredt i de tempererte strøkene på den nordlige halvkule, spesielt i Asia, men det er også noen tropiske arter. Gruppen mangler helt i Australia og stillehavsområdet. En fylogenetisk studie basert på molekylærgenetikk viser at familien omfatter to klader, en tropisk med Ampelocera, Phyllostylon og Holoptelea, og en nordlig temperert med de resterende slektene.
Den tidligere underfamilien Celtidoideae (Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis og Trema) er flyttet fra almefamilien til hampfamilien, slik at almefamilien nå kun omfatter artene som ble regnet til underfamilien Ulmoideae.
Almefamilien er en plantefamilie som omfatter åtte slekter med løvfellende eller eviggrønne trær og busker. Bladene sitter spredt og er som regel asymmetriske ved basis. Blomstene er tve- eller enkjønnede, og pollineringen skjer med vinden. Frukten kan være en steinfrukt, samara eller nøtt.
Familien er hovedsakelig utbredt i de tempererte strøkene på den nordlige halvkule, spesielt i Asia, men det er også noen tropiske arter. Gruppen mangler helt i Australia og stillehavsområdet. En fylogenetisk studie basert på molekylærgenetikk viser at familien omfatter to klader, en tropisk med Ampelocera, Phyllostylon og Holoptelea, og en nordlig temperert med de resterende slektene.
Den tidligere underfamilien Celtidoideae (Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis og Trema) er flyttet fra almefamilien til hampfamilien, slik at almefamilien nå kun omfatter artene som ble regnet til underfamilien Ulmoideae.
Wiązowate (Ulmaceae Mirb.) – rodzina roślin zaliczana do rzędu różowców (Rosales). Należą tu rośliny drzewiaste występujące głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej. We florze Polski występują jako rodzime tylko 3 gatunki reprezentujące rodzaj wiąz (Ulmus L.).
Wiązowate stanowią klad bazalny linii rozwojowej obejmującej poza tym także konopiowatych (Cannabaceae), morwowatych (Moraceae) i pokrzywowate (Urticaceae). Powiązania i podział rodzajów między tymi rodzinami zmieniał się w zależności od danych jakimi dysponowali systematycy. Najnowsze badania filogenetyczne bazujące na analizie chloroplastowego DNA oraz sekwencjonowaniu DNA, uszczupliły skład rodziny wiązowatych, przesuwając kilka rodzajów do konopiowatych (np. Trema). W efekcie według aktualizowanej strony Angiosperm Phylogeny Website do rodziny tej zalicza się 6 rodzajów z około 35 gatunkami, z czego większość należy do rodzaju wiąz Ulmus[1].
różowate Rosaceae
szakłakowate Rhamnaceae
oliwnikowate Elaeagnaceae
wiązowate Ulmaceae
konopiowate Cannabaceae
morwowate Moraceae
pokrzywowate Urticaceae
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa ukęślowe (Dilleniidae Takht. ex Reveal & Tahkt.), nadrząd Urticanae Takht. ex Reveal, rząd pokrzywowce (Urticales Dumort.), rodzina wiązowate (Ulmaceae Mirb.)[2].
Wiązowate (Ulmaceae Mirb.) – rodzina roślin zaliczana do rzędu różowców (Rosales). Należą tu rośliny drzewiaste występujące głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej. We florze Polski występują jako rodzime tylko 3 gatunki reprezentujące rodzaj wiąz (Ulmus L.).
Ulmaceae é uma família de plantas com flor pertencente à ordem Rosales, que inclui 30 a 35 espécies classificadas em 7 géneros. A família, que inclui árvores como os ulmeiros (género Ulmus) e as zelkovas (género Zelkova),[2] está amplamente distribuída pelas regiões temperadas do Hemisfério Norte e tem presença dispersa em outras regiões, com excepção da Australásia.[1][3] Várias espécies são cultivadas como árvores ornamentais e para produção de madeira.
A família Ulmaceae agrupa vários géneros de com espécies maioritariamente arbóreas, algumas de grande porte (mesofanerófitos e megafanerófitos), raramente arbustos, quase sempre caducifólias (raramente perenifólias) caracterizadas pela presença de substâncias mucilaginosas nas folhas e tecido do ritidoma (casca).[4]
As folhas são geralmente de filotaxia alternada, usualmente em duas linhas dispostas ao longo dos ramos. As lâminas foliares são simples (não compostas), com margens geralmente serrilhadas, mas nalgumas espécies lisas ou variadas, geralmente com a base da lâmina assimétrica. As folhas apresentam estípulas bem desenvolvidas.
As flores são pequenas, hermafroditas ou unissexuais,[4] ocorrendo isoladamente ou em inflorescências de diferentes tipos. O perianto tem em geral entre 4 e 8 (mas nalguns casos de 2 a 15) estames sépalas livres e igual número de estames férteis também livres. A maioria das espécies apresenta dois, raramente três, carpelos fundidos a um ovário súpero. A polinização é feita pelo vento (anemofilia).
O fruto é uma sâmara indeiscente, geralmente com estrutura alar bem desenvolvida, ou uma noz ou uma drupa.[4] São frutos secos em que os dois carpelos que constituíam o ovário consiste se separam na maturação do fruto. A propagação do diásporo é feita pelo vento (anemocoria).
O género Ulmus inclui espécies importantes para a produção de madeira, utilizada principalmente para marcenaria. A espécie Planera aquatica é também considerada produtora de madeira de excelente qualidade.
A espécie Ulmus rubra é uma planta medicinal cuja casca interior é considerada como demulcente.
Várias espécies dos géneros Planera, Ulmus e Zelkova são utilizadas como plantas ornamentais, particularmente como árvore de sombra em ambientes citadinos.
A família agrega géneros cuja área de distribuição natural se concentra maioritariamente nas regiões de clima temperado do Hemisfério Norte. O principal centro de diversidade está no oeste da Eurásia.
Algumas espécies ocorrem no leste da América do Norte e outras no sul da Ásia Central e no Extremo Oriente. A família está ausente da América do Sul, da América Central, da África e da Austrália, com excepção do género Ampelocera Klotzsch, com 3 espécies distribuídas pela região Neotropical, e do género Holoptelea Planch. com 2 espécies na África.
Na Europa são mais frequentes as espécies Ulmus glabra, Ulmus laevis, Ulmus minor e Ulmus procera.
A família Ulmaceae foi proposta em 1815 por Charles François Brisseau de Mirbel, na sua obra Elémens do Physiologie Végétale et de Botanique, 2, p. 905, tomando como género tipo Ulmus L., um grupo de espécies arbóreas muito comum na Europa temperada.
Durante muito tempo os a família Ulmaceae consistiu apenas nas duas subfamílias Celtidoideae e Ulmoideae dentro de uma ordem Urticales. Contudo, estudos de genética molecular mostraram que as seis ou sete famílias, com mais 2600 espécies, da ordem Urticales pertenciam na realidade à ordem Rosales.[5][6] Esses estudos também revelaram que a subfamília Celtidoideae, com os géneros Aphananthe, Celtis, Gironniera, Pteroceltis e Trema não forma um grupo monofilético quando adicionados à subfamília Ulmoideae, sendo por essa razão segregados para a família Cannabaceae.[7]
Em consequência dos resultados obtidos em estudos de filogenética atrás referidos, a ordem Rosales está dividida em três clados, aos quais não foi atribuído nível taxonómico. No agrupamento, o clado basal consiste da família Rosaceae, com outro clado agrupando 4 famílias, incluindo Elaeagnaceae, e o terceiro clado agrupando as 4 famílias que antes eram consideradas parte da ordem Urticales.[8] Essa configuração corresponde à seguinte árvore filogenética assente na análise cladística de sequências de DNA, na qual é patente a posição das Ulmaceae:[9]
RosalesA aplicação das técnicas de filogenética molecular sugere as seguintes relações entre os géneros que integram as Ulmaceae:[10][4][11][12][13]
A circunscrição taxonómica da família foi por vezes mais alargada de forma a incluir o género Celtis e aliados filogeneticamente próximos, mas o resultado das análises genómicas conduzidas pelos membros do Angiosperm Phylogeny Group sugerem que aqueles géneros ficam melhor enquadrados quando inserido na família Cannabaceae. Assim, na sua presente circunscrição, a família Ulmaceae ficou restrita a 7 géneros que agrupam cerca de 45 espécies.[3][14] Apesar de tradicionalmente não integrar a família, as classificações mais recentes também incluem nesta família o género Ampelocera, dado que a análise filogenética o coloca neste agrupamento.[10]
Em consequência das relações filogenéticas determinadas, a família Ulmaceae passou a constituir um agrupamento monofilético com 7 géneros com cerca de 35 espécies:[15]
_with_fruits_W2_IMG_5868.jpg)
_-_From_below.jpg)
_with_fruits_W2_IMG_5868.jpg)
.jpg)
|data= (ajuda) |data= (ajuda) Ulmaceae é uma família de plantas com flor pertencente à ordem Rosales, que inclui 30 a 35 espécies classificadas em 7 géneros. A família, que inclui árvores como os ulmeiros (género Ulmus) e as zelkovas (género Zelkova), está amplamente distribuída pelas regiões temperadas do Hemisfério Norte e tem presença dispersa em outras regiões, com excepção da Australásia. Várias espécies são cultivadas como árvores ornamentais e para produção de madeira.
Almväxter (Ulmaceae) är en växtfamilj som består av sex släkten och cirka 35 arter. Tidigare räknades bäralmssläktet (Celtis) hit, men detta förs numera till hampväxterna.
Familjen består till stor del av träd. De känns vanligen igen på att bladen hålls i ett plan, de är vanligen dubbelsågade med asymmetrisk bladbas.
Wikimedia Commons har media som rör Almväxter.
Almväxter (Ulmaceae) är en växtfamilj som består av sex släkten och cirka 35 arter. Tidigare räknades bäralmssläktet (Celtis) hit, men detta förs numera till hampväxterna.
Familjen består till stor del av träd. De känns vanligen igen på att bladen hålls i ett plan, de är vanligen dubbelsågade med asymmetrisk bladbas.
Karaağaçgiller (Ulmaceae), ağaç veya boylu çalıları kapsayan çiçekli bitki familyası.
Arktik bölgeler hariç, her iki yarıkürenin ılıman ve serin yerlerinde yayılmış çok sayıda türü vardır. Bunlar birkaç tür de tropiklerde yetişmektedir.
Çoğunlukla ağaç veya boylu çalı halinde, kışın yaprağını döken (ender olarak herdemyeşil) odunsu bitkilerdir. Tomurcukları kiremitvari dizilmiş olan çok sayıda pullarla örtülüdür. Çoğunlukla sürgünler pseudoterminal olup yan tomurcuklar sürgünlere iki sıralı sarmal-almaşık dizilmişlerdir. Çiçekler hermafrodit veya bir cinslidir. Çiçekler familyanın bazı örneklerinde teker teker bazılarında birçoğu bir arada bulunur. Periant 4-5 veya 6-8 parçalıdır. Etamin sayısı periant kadar veya onun iki katıdır. Yumurtalık üst durumlu ve tek gözlüdür. Meyve kuru veya çekirdekli sulu meyvedir. Tohum genellikle endospermsiz, çenekler yassıdır.
Karaağaçgiller (Ulmaceae), ağaç veya boylu çalıları kapsayan çiçekli bitki familyası.
Arktik bölgeler hariç, her iki yarıkürenin ılıman ve serin yerlerinde yayılmış çok sayıda türü vardır. Bunlar birkaç tür de tropiklerde yetişmektedir.
Çoğunlukla ağaç veya boylu çalı halinde, kışın yaprağını döken (ender olarak herdemyeşil) odunsu bitkilerdir. Tomurcukları kiremitvari dizilmiş olan çok sayıda pullarla örtülüdür. Çoğunlukla sürgünler pseudoterminal olup yan tomurcuklar sürgünlere iki sıralı sarmal-almaşık dizilmişlerdir. Çiçekler hermafrodit veya bir cinslidir. Çiçekler familyanın bazı örneklerinde teker teker bazılarında birçoğu bir arada bulunur. Periant 4-5 veya 6-8 parçalıdır. Etamin sayısı periant kadar veya onun iki katıdır. Yumurtalık üst durumlu ve tek gözlüdür. Meyve kuru veya çekirdekli sulu meyvedir. Tohum genellikle endospermsiz, çenekler yassıdır.
Квітки двостатеві, дрібні, в пучках, причому крайові частіше тичинкові і неплодючі, а серединні частіше плодючі. Плід однонасінний, стислий і сухий, рідше м'ясистий. Квіткові бруньки не містять листя (вони лише до розпускання прикриті обпадаючими приквітниками), розкриваються звичайно раніше їх і розташовані у кутах річних гілочок, на середині і кінцях яких розташовуються листові бруньки, пізніше розкриваються; це ознака всієї родини.
Родина в'я́зових включає в себе близько 15 родів і 150 видів чагарників і дерев, що поширені по всій Північній півкулі.
Родина в'язових представлена у флорі України двома родами — в'яз (Ulmus L. — 4 види) і дзельква (Zelkova Spach. — 1 вид).
Họ Du (danh pháp khoa học: Ulmaceae) là một họ thực vật có hoa bao gồm các loài du và cử. Trong quá khứ họ này được coi là bao gồm cả sếu (còn gọi là phác hay cơm nguội, thuộc chi Celtis và các họ hàng gần), nhưng phân tích của Angiosperm Phylogeny Group cho rằng các chi này nên được đặt trong họ Gai dầu (Cannabaceae) có lẽ chính xác hơn.
Các loài trong họ này phân bổ rộng rãi trong khu vực ôn đới thuộc Bắc bán cầu, nhưng khá thưa thớt ở các khu vực khác và có lẽ không có tại khu vực Australasia[1][2]. Định nghĩa đưa ra tại mục phân loại dưới đây là đề nghị của P. Stevens trên website của Angiosperm Phylogeny Group tại Vườn thực vật Missouri và bao gồm cả thông tin từ Danh sách các họ và chi thực vật có mạch của Vườn thực vật hoàng gia Kew[2]. Theo APG, họ này chứad 6-8 chi và khoảng 35 loài.
Họ này là một nhóm các cây gỗ hay cây bụi với lá sớm rụng hay thường xanh có chứa các chất nhầy trong lá và vỏ cây. Lá của chúng là loại lá đơn với mép lá hoặc là trơn hoặc là có khía răng cưa và thường không đối xứng ở phần gốc lá, mọc so le, đôi khi sắp xếp thành hai dãy. Hoa nhỏ. Quả thuộc loại quả cánh hay quả hạch không nẻ. Chi Ulmus có nhiều loài cung cấp các loại gỗ quan trọng dùng chủ yếu vào đóng đồ gỗ. Loài du trơn (U. rubra) còn là một loại cây thuốc với các tính chất kháng viêm của lớp vỏ cây bên trong. Chi Planera chỉ có một loài cũng là cây cung cấp gỗ. Các chi Planera, Ulmus và Zelkova còn được trồng làm cây cảnh.
|date= (trợ giúp) |date= (trợ giúp)
Bài viết liên quan đến bộ Hoa hồng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Họ Du (danh pháp khoa học: Ulmaceae) là một họ thực vật có hoa bao gồm các loài du và cử. Trong quá khứ họ này được coi là bao gồm cả sếu (còn gọi là phác hay cơm nguội, thuộc chi Celtis và các họ hàng gần), nhưng phân tích của Angiosperm Phylogeny Group cho rằng các chi này nên được đặt trong họ Gai dầu (Cannabaceae) có lẽ chính xác hơn.
Các loài trong họ này phân bổ rộng rãi trong khu vực ôn đới thuộc Bắc bán cầu, nhưng khá thưa thớt ở các khu vực khác và có lẽ không có tại khu vực Australasia. Định nghĩa đưa ra tại mục phân loại dưới đây là đề nghị của P. Stevens trên website của Angiosperm Phylogeny Group tại Vườn thực vật Missouri và bao gồm cả thông tin từ Danh sách các họ và chi thực vật có mạch của Vườn thực vật hoàng gia Kew. Theo APG, họ này chứad 6-8 chi và khoảng 35 loài.
Ulmaceae Mirb., nom. cons. (1815)
Вязовые, или Ильмовые (лат. Ulmaceae) — маленькое семейство крупных деревьев, принадлежащее к порядку Розоцветные (Rosales) класса Двудольные.
Цветки обоеполые, мелкие, в пучках, причём краевые чаще тычиночные и неплодущие, а срединные чаще плодущие. Плод односемянный, сжатый и сухой, реже мясистый. Цветочные почки не содержат листьев (они лишь до распускания прикрыты опадающими прицветниками), раскрываются обыкновенно ранее их и расположены при основании (в углах) годичных веточек, на средине и концах которых располагаются листовые почки, позже раскрывающиеся; это признак всего семейства.
Семейство включает всего девять родов (в некоторых источниках от 6 до 10), главный из которых — Вяз (Ulmus L.). Большинство родов тропические, с одним или несколькими видами каждый.
Данный список составлен на основе данных сайта GRIN:[2]
Род Каркас (Celtis L.) традиционно включался в семейство Вязовые, однако таксономическое положение рода в настоящее время не вполне выяснено, иногда этот род относят к отдельному семейству Celtidaceae. Согласно системе APG II, род Celtis может быть включён в семейство Коноплёвые (Cannabaceae).
Роды Aphananthe и Trema, иногда ранее относимые к Ulmaceae, часто относят к Cannabaceae.
Вязовые, или Ильмовые (лат. Ulmaceae) — маленькое семейство крупных деревьев, принадлежащее к порядку Розоцветные (Rosales) класса Двудольные.
Цветки обоеполые, мелкие, в пучках, причём краевые чаще тычиночные и неплодущие, а срединные чаще плодущие. Плод односемянный, сжатый и сухой, реже мясистый. Цветочные почки не содержат листьев (они лишь до распускания прикрыты опадающими прицветниками), раскрываются обыкновенно ранее их и расположены при основании (в углах) годичных веточек, на средине и концах которых располагаются листовые почки, позже раскрывающиеся; это признак всего семейства.
Ampelocera Klotzsch
Chaetachme Planch.
刺榆属 Hemiptelea Planch.
Holoptelea Planch.
Phyllostylon Benth.
水榆属 Planera J.F.Gmel.
榆属 Ulmus L.
榉属 Zelkova
榆科共有8属约35种，主要分布在北半球温带区域，大部分在亚洲，没有原生于澳洲的品种。中国有8属50余种，分布于全国。[1][2] 1981年的克朗奎斯特分类法将其分在荨麻目中，1998年根据基因亲缘关系分类的APG分类法认为应该分在蔷薇目，并将朴属（Celtis）及相似的朴族几属另划入大麻科（Cannabaceae）[2]
许多品种的木材坚硬，适合做家具或农具，树皮、树叶和嫩果可食，美国红榆的树皮可以作为药物镇痛剂，有的品种可以作为观赏树种。
|date=中的日期值 (帮助) |date=中的日期值 (帮助) 榆科共有8属约35种，主要分布在北半球温带区域，大部分在亚洲，没有原生于澳洲的品种。中国有8属50余种，分布于全国。 1981年的克朗奎斯特分类法将其分在荨麻目中，1998年根据基因亲缘关系分类的APG分类法认为应该分在蔷薇目，并将朴属（Celtis）及相似的朴族几属另划入大麻科（Cannabaceae）
ニレ科（ニレか、Ulmaceae）は双子葉植物の科で、すべて木本。ケヤキ、ニレなど約6属35種を含み、多くは高木で、材木として利用されるものも多い。世界の熱帯から温帯にかけて分布するが、特に北半球温帯に多い。葉は単葉で互生し、基部が左右非対称なのが特徴。托葉があるが早く脱落する。花は小型で目立たず、両性または単性（雌雄同株）、子房上位。放射相称で、花被片はふつう4-5枚あり、雄蕊は同数または2倍、雌蕊は2本に分かれる。果実は翼果・堅果[1]。
かつてはエノキ・ムクノキなどもエノキ亜科として本科に含まれていたが、現在はアサ科に移されている。
ニレ科（ニレか、Ulmaceae）は双子葉植物の科で、すべて木本。ケヤキ、ニレなど約6属35種を含み、多くは高木で、材木として利用されるものも多い。世界の熱帯から温帯にかけて分布するが、特に北半球温帯に多い。葉は単葉で互生し、基部が左右非対称なのが特徴。托葉があるが早く脱落する。花は小型で目立たず、両性または単性（雌雄同株）、子房上位。放射相称で、花被片はふつう4-5枚あり、雄蕊は同数または2倍、雌蕊は2本に分かれる。果実は翼果・堅果。
느릅나무과(----科, 학명: Ulmaceae 울마케아이[*])는 장미목의 과이다.[1] 북반구의 온대 지역에 두루 분포하며, 오세아니아를 제외한 남반구에는 드문드문 서식한다. 팽나무속을 느릅나무과로 취급하기도 하나, 피자식물 계통발생 그룹(the Angiosperm Phylogeny Group) 연구자들은 유전자 분석을 통해 삼과에 위치시키는 것이 낫다고 제안했다.
늘푸른 나무도 있고 갈잎나무도 있으며 잎과 나무껍질 조직에 점액질이 있는 떨기나무도 있다. 잎은 보통 어긋나며 가장자리에 다양한 톱니가 있다. 꽃은 작고 암수한그루이거나 암수딴그루이다. 열매는 여물어도 벌어지지 않는 시과(翅果), 견과, 핵과이다.
느릅나무속은 가구용 목재로 요긴하게 쓰이고, Planera, 느릅나무속, 느티나무속은 관상수로 심는다.
다음은 장미목의 계통 분류이다.[2]
장미목 쐐기풀계 장미군느릅나무과(----科, 학명: Ulmaceae 울마케아이[*])는 장미목의 과이다. 북반구의 온대 지역에 두루 분포하며, 오세아니아를 제외한 남반구에는 드문드문 서식한다. 팽나무속을 느릅나무과로 취급하기도 하나, 피자식물 계통발생 그룹(the Angiosperm Phylogeny Group) 연구자들은 유전자 분석을 통해 삼과에 위치시키는 것이 낫다고 제안했다.
늘푸른 나무도 있고 갈잎나무도 있으며 잎과 나무껍질 조직에 점액질이 있는 떨기나무도 있다. 잎은 보통 어긋나며 가장자리에 다양한 톱니가 있다. 꽃은 작고 암수한그루이거나 암수딴그루이다. 열매는 여물어도 벌어지지 않는 시과(翅果), 견과, 핵과이다.
느릅나무속은 가구용 목재로 요긴하게 쓰이고, Planera, 느릅나무속, 느티나무속은 관상수로 심는다.
