Lamprologus ocellatus és una espècie de peix de la família dels cíclids i de l'ordre dels perciformes.
Els mascles poden assolir els 5,8 cm de longitud total.[3]
Es troba a Àfrica: és una espècie de peix endèmica del llac Tanganyika.[3]
Lamprologus ocellatus és una espècie de peix de la família dels cíclids i de l'ordre dels perciformes.
Der Tanganjika-Schneckenbarsch (Lamprologus ocellatus, Syn.: Neolamprolagus ocellatus) ist eine Fischart aus der Familie der Buntbarsche. Die Art kommt ausschließlich im afrikanischen Tanganjika-See vor. Sie lebt dort an Stellen, wo leere Schneckenhäuser der Gattung Neothauma im Sand liegen und ist zumindest für Wassertiefen von 2,5 bis 17 Metern nachgewiesen. Die Nahrung besteht sowohl aus bodenlebenden kleinen Wirbellosen als auch aus Plankton. Wegen ihres interessanten Verhaltens und ihrer Anspruchslosigkeit sind Tanganjika-Schneckenbarsche beliebte Aquarienfische.
Männchen erreichen eine Körperlänge von fast 6 cm, Weibchen bleiben mit bis zu 4 cm deutlich kleiner. Die Grundfarbe des Körpers ist beigegrau, zum Bauch hin treten irisierende Schuppen auf. Auf den Kiemendeckeln befinden sich schwarz-grüne Augenflecken die der Art ihren Namen gaben. Die Geschlechter lassen sich schon bei halbwüchsigen Exemplaren anhand der Färbung der Rückenflosse unterscheiden. Weibchen haben im hinteren Teil der Rückenflosse einen hellen Saum während bei Männchen der vordere Teil der Rückenflosse einen orangen Saum hat.
Erwachsene und auch Jungtiere nutzen leere Schneckenhäuser als Schutz vor Räubern, da die besiedelten Sandflächen ansonsten keine Schutzmöglichkeiten bieten. Männchen verteidigen Territorien von bis zu 15 m², die in diesem Bereich befindlichen Schneckenhäuser können von Weibchen besiedelt werden. Diese Weibchen bilden dann den Harem des Männchens und verteidigen das Gebiet um ihr jeweiliges Schneckenhaus gegen andere Weibchen. Bei ausreichender Anzahl nutzt ein Tier auch mehrere Schneckenhäuser. Überzählige, nicht genutzte Schneckenhäuser werden vergraben. Dies verhindert die Ansiedlung weiterer Schneckenbarsche, die ansonsten Nahrungskonkurrenten und potentielle Jungfischräuber wären.
Zur Fortpflanzung benötigen Tanganjika-Schneckenbarsche zwingend Schneckenhäuser. Das Weibchen heftet zwanzig bis sechzig 2 mm große Eier an die Innenwand eines Gehäuses. Während das Weibchen noch im Schneckenhaus ist, besamt das Männchen die Eier. Die Pflege des Geleges übernimmt das Weibchen; es fächelt den Eiern und den nach drei Tagen geschlüpften Larven Frischwasser zu. Neun bis zehn Tage nach der Eiablage sind die Jungen zum ersten Mal am Eingang des Schneckenhauses zu sehen und beginnen dort zu fressen.
Nach 20 bis 40 Tagen verlassen die Jungtiere das mütterliche Schneckenhaus oder werden von der Mutter vertrieben. Sie bilden keine Schwärme, sondern verteilen sich einzeln auf dem Sand, wo sie gut getarnt sind. Bei Gefahr können sie sich im Sand eingraben, nutzen aber auch die leeren Gehäuse kleinerer Schneckenarten wie Lavigeria grandis oder Spekia zonata als Versteck. Schon mit einer Standardlänge von 10 mm verhalten sich die Jungfische territorial und vertreiben sowohl verwandte als auch nicht verwandte Jungfische. Ab einem Größenunterschied von 5 mm ist es in Versuchen zwischen den Jungen sogar zu Kannibalismus gekommen.
Weibchen tolerieren in ihrem Schneckenhaus auch fremde Jungfische, solange sie nicht deutlich größer sind als die eigenen Jungen. Bei Freilanduntersuchungen hatten fast die Hälfte aller Weibchen auch fremde Junge in ihrem Schneckenhaus. Gelegentlich gewähren auch Männchen Jungfischen Zugang zu ihren Schneckenhäusern, wobei auch hier die Jungen oft nicht von diesem Männchen abstammen.
Wegen ihres interessanten Fortpflanzungsverhaltens und ihrer geringen Größe werden die Tanganjika-Schneckenbarsche häufig in Aquarien gehalten, seit dem Ende der 1970er Jahre werden sie regelmäßig nach Deutschland importiert. Sie stellen an ihre Haltung nur wenige Anforderungen. Dazu gehört ein Bodengrund, der aus Sand besteht. Als Ausstattung im wenigstens 60 cm langen Aquarium benötigen die Fische außerdem Schneckenhäuser als Versteck. Dazu können leere und ausgekochte Weinbergschneckenhäuser verwendet werden. Das Wasser sollte mittelhart oder hart und basisch sein und eine Temperatur von 23–27 °C haben.
Der Tanganjika-Schneckenbarsch (Lamprologus ocellatus, Syn.: Neolamprolagus ocellatus) ist eine Fischart aus der Familie der Buntbarsche. Die Art kommt ausschließlich im afrikanischen Tanganjika-See vor. Sie lebt dort an Stellen, wo leere Schneckenhäuser der Gattung Neothauma im Sand liegen und ist zumindest für Wassertiefen von 2,5 bis 17 Metern nachgewiesen. Die Nahrung besteht sowohl aus bodenlebenden kleinen Wirbellosen als auch aus Plankton. Wegen ihres interessanten Verhaltens und ihrer Anspruchslosigkeit sind Tanganjika-Schneckenbarsche beliebte Aquarienfische.
Lamprologus ocellatus is a species of shell dwelling cichlid endemic to Lake Tanganyika. It is a popular aquarium fish due to its small size, appearance, and intelligence.
Juveniles measure about 6 millimetres (0.24 in) at hatching, while adults grow up to 5.8 centimetres (2.3 in) TL. They range in color from a light brownish color to a gold/yellow color. These fish, like all shell dwellers, live in snail shells. They live in colonies amongst each other and raise their young in the shells.
Male Lamprologus ocellatus are larger, and have a yellow edge on the dorsal fin.[2]
Lamprologus ocellatus are identified as African Cichlids in the aquarium trade. They are not a beginner's species. Instead, they appear in the tanks of more advanced hobbyists who specialize in fish hailing from Lake Tanganyika.
Lamprologus ocellatus can be maintained in aquariums as small as 5 gallons (19 L), although this would severely limit the number of specimens. One empty aquatic snail shell should be provided for each individual, along with a thin layer of silica sand.[3] Sand is not required for these fish to survive in captivity, but it allows them to display natural behavior. Lamprologus ocellatus use propeller-like motions of the tail to bury the shells that they reside in. This cannot be accomplished with heavier and larger-grain gravel.[4]
These fish are not considered to be an aggressive species in captivity. However, they will defend the shells that comprise their physical territory. They have even been known to attack the hands of aquarists.[4]
Lamprologus ocellatus require the same water chemistry as other Tanganyikan species. The pH should be between 8.0 and 8.3 at a minimum (Lake Tanganyika's pH ranges between 8.7 and 9.4).[3] Mineral hardness, or kH, should be between 12 and 14.[3] Temperature should be between 23–27 °C (73–81 °F).[2]
Like all Tanganyikans, L. ocellatus are quite sensitive to the nitrogen cycle. The presence of ammonia or nitrite can prove toxic to them.[5] For this reason, good maintenance practices should be used. Adequate filtration is a necessity.
L. ocellatus are omnivorous,[6] and will accept a wide variety of prepared aquarium foods including: flake, small pellets, frozen foods and live brine shrimp or daphnia. New specimens may exhibit a reluctance to eat, and can be most effectively tempted with live food.[5]
In the home aquarium they should be fed according to the same nutritional principles as other African Cichlids. Namely: Tubifex worms should never be offered, as they can cause fatal systemic bacterial diseases.[5] High protein diets or diets that exclude vegetable matter should be avoided.[5] The fish should be fed as much as they can consume in five minutes, and overfeeding should be avoided.[5] A weekly fast day can be beneficial, as it allows the intestinal tract to be purged.[5] Finally, Lamprologus ocellatus are similar to other African Cichlids in that their coloring will benefit from a diet containing quantities of beta-carotene and canthaxanthin.[5]
It is critical that L. ocellatus not be kept with more aggressive, predatory or larger tankmates. Due to their tiny size, they would either be eaten or harassed.[3] It is also inappropriate to keep these fish with Mbuna, the larger cichlids that hail from neighboring Lake Malawi. Greatest success will be achieved if tankmates from the natural biotope of this species are used. Good choices include (but are not limited to) variants of the Julidochromis, Cyprichromis and Synodontis genera.[6]
It is possible to breed L. ocellatus in captivity. Males of this species spawn with more than one female at a time, and do so in or near the females' shells.[3] Eggs are laid inside the shell, and take approximately three days to hatch. The fry are free swimming in one week.[7] It is possible to feed the fry with a turkey baster containing baby brine shrimp.[8]
Lamprologus ocellatus is a species of shell dwelling cichlid endemic to Lake Tanganyika. It is a popular aquarium fish due to its small size, appearance, and intelligence.
Juveniles measure about 6 millimetres (0.24 in) at hatching, while adults grow up to 5.8 centimetres (2.3 in) TL. They range in color from a light brownish color to a gold/yellow color. These fish, like all shell dwellers, live in snail shells. They live in colonies amongst each other and raise their young in the shells.
Male Lamprologus ocellatus are larger, and have a yellow edge on the dorsal fin.
Lamprologus ocellatus es una especie de peces de la familia Cichlidae en el orden de los Perciformes.
Los machos pueden llegar alcanzar los 5,8 cm de longitud total.[1]
Se encuentran en África: es una especie endémica del lago Tanganika.
Lamprologus ocellatus es una especie de peces de la familia Cichlidae en el orden de los Perciformes.
Lamprologus ocellatus Lamprologus generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cichlidae familian.
Lamprologus ocellatus Lamprologus generoko animalia da. Arrainen barruko Actinopterygii klasean sailkatzen da, Cichlidae familian.
Keltakotiloahven (Lamprologus ocellatus) on yksi afrikkalaisen Tanganjikajärven endeemisistä kirjoahvenlajeista. Lajia voidaan myös pitää makeanveden akvaarioissa.[2]
Keltakotiloahven on pienehkö kirjoahven: koiras voi kasvaa 5,8 cm pitkäksi naaraan jäädessä hieman pienikokoisemmaksi[2]. Keltakotiloahvenen selän suomut ovat keltaiset ja vatsan suomut välkehtivät eri väreissä. Lajista on useita muunnoksia, jotka eroavat toisistaan muun muassa evien värin perusteella.[3]
Keltakotiloahven on yleensä varsin rauhallinen kala, mutta koiraat ajavat kutuaikanaan kaikki tunkeutujat pois varaamaltaan alueelta. Kuteminen tapahtuu simpukankuoreen ja akvaariossa tulisikin olla tarjolla simpukankuoria. Keltakotiloahvenet usein myös kätkevät kuorensa peittelemällä niitä hiekalla.[3]
Keltakotiloahvenet viihtyvät parhaiten vedessä, jonka lämpötila on 23–25 °C ja pH 8,0–9,0.[2] Ravintonaan laji käyttää pieniä selkärangattomia.
Keltakotiloahven (Lamprologus ocellatus) on yksi afrikkalaisen Tanganjikajärven endeemisistä kirjoahvenlajeista. Lajia voidaan myös pitää makeanveden akvaarioissa.
Lamprologus ocellatus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van de cichliden (Cichlidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1909 door Steindachner.
Bronnen, noten en/of referentiesMuszlowiec wielkooki[potrzebny przypis] (Lamprologus ocellatus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Bywa hodowana w akwariach.
Litoral piaszczysty Jeziora Tanganika w Afryce, na głębokości do 30 m. Gatunek endemiczny.
Ciało lekko bocznie spłaszczone, jasnobrązowe. Duże oczy wystające ponad czoło. Ciemna plama na pokrywach skrzelowych.
Ryby terytorialne, agresywne nawet w stosunku do większych od siebie współmieszkańców. Dobierają się w pary. Za swoją kryjówkę i miejsce rozrodu obierają pustą muszlę ślimaka. Samica składa w muszli do kilkunastu ziaren ikry. Larwy wykluwają się po ok. 3 dniach, a po kolejnych 7 dniach narybek rozpoczyna samodzielne żerowanie. Ikrą i narybkiem opiekują się obydwoje rodzice. Młode mogą pozostawać z rodzicami nawet w czasie kolejnego tarła.
Dymorfizm płciowy: samce - osiągające ok. 6 cm długości - są większe od samic, które dorastają do 3,5 cm.
Muszlowiec wielkooki[potrzebny przypis] (Lamprologus ocellatus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny pielęgnicowatych (Cichlidae). Bywa hodowana w akwariach.
Максимальна довжина тіла сягає 5,8 см.
Самці L. ocellatus більші, й мають жовтий або апельсиновий край спинного плавця. Самиці значно менші, мають білу смугу на спинному плавці. Назва виникла внаслідок наявности плями на поверхні зябрових кришок, що нагадують ще одне око.
Вид поширений в Африці. Є ендеміком озера Танганьїка.
L. ocellatus — риби не для новачків. Як правило, вони з'являються в акваріумах більш досвідчених аматорів, що спеціалізуються на рибах з оз. Танганьїка.
L. ocellatus можливо утримувати в маленькому акваріумі (близько 20 л), хоча це серйозно впливає на кількість особин. Для кожної рибинки має бути хоч одна порожня мушля й невеликий шар піску. Пісок зовсім не потрібен для утримання, його наявність дозволяє рибам мати природнью поведінку. L. ocellatus використовують гвинто-подібні рухи хвоста для того, щоб сховати власну мушлю в піску. Цього неможливо досягти з важкими й великими зернами гравію.
Ці риби не вважаються агресивними в неволі. Тим не менш, вони будуть захищати свої мушлі, що знаходяться на їх території. Вони навіть можуть напасти на руку акваріуміста.
L. ocellatus потребують воду того ж складу, що й інші танганьїкські види. pH повинен бути в межах від 8,0 до 8,3 щонайменше (в оз. Танганьїка pH в діапазоні від 8,7 до 9,4). Мінеральна твердість (kH) повинна бути від 12 до 14. Температура повинна бути 23-27 °C.
Як і всі танганьїкці, L. ocellatus дуже чутливі до азотного циклу. Присутність аміаку або нітритів може виявитись токсичним для них. З цієї причини хороша фільтрація є необхідністю, регулярна підміна не менше 20% води щотижнево.
Дуже важливо, щоб L. ocellatus не утримувались з більш агресивними сусідами, хижаками або значно більшими рибами. Не варто, також, тримати їх з рибами групи Мбуна (Mbuna), тим більше, великими цихлідами сусіднього оз. Малаві (Lake Malawi). Найкраще їх тримати з сусідами з природнього біотопу. Хорошим вибором буде (але не обмежується) види родів Julidochromis, Cyprichromis та Synodontis.
L. ocellatus є всеїдними, й будуть їсти будь-який акваріумний корм: пластівці, невеликі гранули, заморожені продукти й живих артемій, циклопів і дафній. Пам'ятайте:
Самці цього виду можуть нереститись (не одночасно) з декількома самицями. Ікра відкладається всередину мушлі. Личинки з'являються, приблизно, через 3 дні. Мальки починають самостійно плавати десь за тиждень, підгодовувати їх потрібно наупліями артемій.
Lamprologus ocellatus là một loài cá thuộc họ Cichlidae, chúng là loài đặc hữu của hồ Tanganyika. Nó là một loài cá cảnh phổ biến do kích thước nhỏ và sự thông minh.
Cá chưa trưởng thành có chiều dài khoảng 6 mm (0,24 in) trong khi cá thể trưởng thành lên đến 5,8 cm (2,3 in) TL. Chúng có màu sắc từ màu nâu nhạt đến vàng hay hoàng kim. Những con cá này, giống như tất cả các cư dân sống trong vỏ chúng sống trong vỏ ốc. Con đực lớn hơn, và có một cạnh màu vàng trên vây lưng. Lamprologus ocellatus có thể được duy trì trong bể nuôi cá nhỏ như 5 gallons (19 l). Một vỏ rỗng bằng sành cần được cung cấp cho mỗi cá thể cùng với một lớp mỏng cát silica.
Những con cá này không được coi là một loài tích cực trong điều kiện nuôi nhốt. Tuy nhiên, chúng sẽ bảo vệ vỏ mà bao gồm lãnh thổ của chúng thậm chí chúng còn được biết đến là tấn công các tay của người nuôi cá. Chúng là loài ăn tạp và sẽ chấp nhận một loạt các loại thực phẩm cho cá chuẩn bị bao gồm flake, dạng viên nhỏ, thực phẩm đông lạnh và tôm ngâm nước muối trực tiếp hoặc bo bo.
Lamprologus ocellatus là một loài cá thuộc họ Cichlidae, chúng là loài đặc hữu của hồ Tanganyika. Nó là một loài cá cảnh phổ biến do kích thước nhỏ và sự thông minh.
眼斑亮麗鯛(学名:Lamprologus ocellatus)為輻鰭魚綱鱸形目隆頭魚亞目慈鯛科的其中一種,分布於非洲坦干伊喀湖流域,體長可達5.8公分,棲息在中底層水域,成小群活動,居住在蝸牛殼,生活習性不明,可作為觀賞魚。
람프롤로구스 오켈라투스(Lamprologus ocellatus) 또는 네오람프롤로구스 오켈라투스(Neolamprolagus ocellatus)는 시클리드의 일종이다. 이 시클리드는 작은 크기와 귀여운 외모를 가진 대중적인 수족관 물고기이다. 다 자라면 5cm까지도 자라지만 부화할 때는 대략 6mm이다. 색은 밝은 갈색부터 황금색 또는 노란색, 검은색까지도 골고루 분포한다. 이 물고기는 달팽이 또는 소라 껍데기에 살며 차세대를 껍데기 안에서 키운다. 수컷 오셀라투스는 암컷보다 더욱 클 뿐만 아니라 등지느러미의 가장자리에 노란색을 띤다.
오셀라투스(이하 오셀라)는 덩치는 작아도 시클리드 답게 포악한 성질을 가지고 있으며, 패각어종이기 때문에 자신의 패각(빈 소라껍데기) 주변을 영역으로 지정해놓고 철저히 지킨다. 이처럼 영역 개념이 투철하기 때문에 다른 시클리드 개체가 침입하면 공격하는 특성이 있다. 암수 구분은 유어때는 어려우나 성어가 되면 구분이 쉽게 된다. 암컷은 크기가 좀 더 작은데 수컷은 크기가 크고 위아래로 통통한 느낌이 있으며 등핀(지느러미)을 펼쳤을 때 핀 상단에 노란색 줄무늬가 좀 더 선명하다.
오셀라는 탕가니카 호가 원산지인 종으로 약알칼리~알칼리성을 유지해야한다. 그러므로 ph조절을 위해 산호사를 사용하는 데, 이때 바닥공사(오셀라가 자기가 살기 좋도록 패각의 위치를 옮기면서 바닥재의 능선을 바꾸어 놓는 행위)를 하는 것이 오셀라의 특성이므로, 오셀라가 다치지 않게 입자가 고운 슈가사이즈의 산호사를 사용하는 것이 좋다.
오셀라는 기본적으로 패각(빈 소라껍데기)에 알을 낳고, 그 주위에서 생활하는 종이다. 패각을 지키는 것 이외에는 움직임이 거의 없다. 그러므로 적절한 양의 패각은 오셀라의 서식지에 필수적이라고 할 수 있다. 패각이 부족하면 영역다툼에서 도태된 개체가 죽을 수 있을 정도로 패각은 오셀라에게 중요한 것이다.
오셀라는 다른 많은 패각어종과는 달리 하렘보다는 일부일처형식의 결합을 이루며, 일단 쌍(mate)이 잡히고 나면 그 이외의 개체들은 모두 공격한다. 그렇기 때문에 일단 한 어항에 쌍이 잡히면, 나머지 개체들은 모두 격리시켜야 다른 개체들이 손상을 입지 않을 수 있다. 쌍이 잡히고 나면 곧 암컷이 패각에 알을 낳는데, 멀티와 브리카르디와 같은 종들처럼 세대번식 (자기 자손들을 계속 옆에 두고 계속적으로 새끼를 치는 형식)은 하지 않으므로 알에서 부화한 치어가 유어가 되면 자기 자식도 못알아보고 공격한다. 그렇기 때문에 어느정도 자란 유어도 분리해주어야 한다.
오셀라는 잡식성이기 때문에 무엇을 주어도 잘 먹는다. 플레이크 형식의 사료나 입에 들어갈만한 사이즈의 과립사료, 냉동 장구벌레를 잘 먹고, 입이 작은 치어~유어들은 갓 부화시킨 브라인쉬림프를 잘 먹는다. 처음에 먹이를 줄 때 먹이를 먹는지 확인하면서 먹여야 양 조절이 가능하다. (많이 먹이면 어항 내 여과사이클이 깨지기 때문에 가급적 5분안에 먹을 수 있는 양만큼만 먹이를 주는 것이 좋다.)
다른 시클리드류는 공격성이 강하니 피하는 것이 좋다. 수질과 어종의 성격을 고려해 대개 유순한 탕가니카호 메기(시노돈티스)류나 쥴리도크로미스, 음플룽구 등을 합사하는 것이 바람직하다.
오셀라투스는 키우는 데에 여러 제약이 있기 때문에 초보자가 키우기 어렵다. 보통 탕가니카 호수 출신의 물고기에 전문적인 능력이 있는 취미가들의 어항에서 볼 수 있다. 키울 때는 최소 19L정도의 어항이 필요하다. 하지만 이는 종의 숫자에 상당한 제약이 있으므로 사실상 더욱 넓은 어항이 필요하다. 각 물고기마다 하나의 비어있는 수족관용 달팽이 껍데기를 제공해 주어야 하며 얇은 규사를 깔아줘야 한다. 규사가 꼭 필요한 것은 아니지만 이 물고기들이 자연스러운 행동을 할 수 있도록 돕는다. 그들은 꼬리로 서식하려는 껍데기를 바닥에 묻어야 하는데, 무겁고 커다란 굵기의 바닥제에서는 이러한 행동을 이끌어내기가 어렵다. 그들은 공격적인 종으로 분류되지는 않지만 자신의 영역에 민감하기 때문에 심지어 주인의 손조차 공격하는 경우가 있다.
이 물고기는 모든 탕가니카 물고기들과 마찬가지로 질소 사이클에 민감하다. 암모니아와 아질산염이 그들에게 독이 될 수 있다. 따라서 좋은 수질 유지 방법이 사용되어야 하고, 알맞은 여과는 꼭 필요하다.
이들은 잡식성이기 때문에 플레이크, 작은 팔렛, 냉동 사료, 살아있는 브라인 쉬림프와 물벼룩 등등 다양한 수족관 사료를 섭취할 수 있다. 하지만 다른 아프리카 시클리드 과와 같은 영양분적 원칙을 따라 사료를 공급해야 한다. 실지렁이 웜즈는 치명적인 조직적 박테리아 병을 발생시킬 수 있으므로 절대로 공급해서는 안 된다. 이 물고기는 5분 안에 먹을 수 있는 양만큼만 사료를 공급해야 한다.
이들은 공격적인 포식자나 더 큰 다른 물고기 종과 길러져서는 안 된다. 이들의 크기가 작기 때문에 먹혀지거나 괴롭힘을 당할 수 있다. 예를 들어 말라위 출신 시클리드 과의 몸부나와 같이 키워진다면 스트레스를 받고 괴롭힘을 받을 것이다.
수족관 안에서 이 물고기들을 번식 시킬 수 있다. 오셀라투스 수컷은 한 번에 한 마리 이상의 암컷과 산란을 한다. 장소는 주로 암컷의 껍데기 안이나 근처이다. 껍데기 안에 알을 낳고 부화하기까지는 약 3일정도 걸리고, 갓 태어난 치어들은 약 일주일 간 자유롭게 헤엄친다. 치어들은 갓 부화된 브라인 슈림프를 포함하는 육즙 사료를 먹을 수 있다.
람프롤로구스 오켈라투스(Lamprologus ocellatus) 또는 네오람프롤로구스 오켈라투스(Neolamprolagus ocellatus)는 시클리드의 일종이다. 이 시클리드는 작은 크기와 귀여운 외모를 가진 대중적인 수족관 물고기이다. 다 자라면 5cm까지도 자라지만 부화할 때는 대략 6mm이다. 색은 밝은 갈색부터 황금색 또는 노란색, 검은색까지도 골고루 분포한다. 이 물고기는 달팽이 또는 소라 껍데기에 살며 차세대를 껍데기 안에서 키운다. 수컷 오셀라투스는 암컷보다 더욱 클 뿐만 아니라 등지느러미의 가장자리에 노란색을 띤다.