Die Kalkfarbene Gallertkruste (Exidiopsis calcea), auch Kalkfarbene Wachskruste genannt, ist eine Pilzart aus der Familie der Ohrlappenpilzverwandten.
Die Kalkfarbene Gallertkruste bildet resupinate, sehr dünne, weiße bis grauweiße Fruchtkörper aus, die sich trocken und mehlig anfühlen. Sie fließen oft ineinander und werden dabei 2–10 Zentimeter lang und 2–5 Zentimeter breit.[1]
Die Sporen sind zylindrisch bis bohnenförmig (allantoid) und werden 12,5–16 × 5–6 Mikrometer groß. Sie sind glatt, hyalin und inamyloid, das heißt, sie lassen sich nicht mit Jod anfärben. Die Hyphen besitzen Schnalle.[1]
Die Kalkfarbene Gallertkruste kann mit vielen anderen resupinaten Gallertpilzen verwechselt werden. Recht ähnlich sieht zum Beispiel die seltene Stypella dubia aus, die sich durch zahlreiche dickwandige Zystiden in der Fruchtschicht unterscheidet. Diese erscheinen unter einer Lupe als fein behaart.[1]
Die Kalkfarbene Gallertkruste lebt saprob auf Zweigen und Rinde der Fichte. Sie ist recht selten, kommt aber vor allem im Gebirge vor, wo sie manchmal häufiger ist.[1]
Die Erd-Wachskruste wurde 1801 von Persoon als Thelephora calcea erstbeschrieben. Kenneth Wells legte die Art 1962 auf den heute gültigen Namen.[2]
Die Kalkfarbene Gallertkruste (Exidiopsis calcea), auch Kalkfarbene Wachskruste genannt, ist eine Pilzart aus der Familie der Ohrlappenpilzverwandten.
Łojówka wapienna (Exidiopsis calcea (Pers.) K. Wells) – gatunek grzybów z rodziny łojówkowatych (Sebacinaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Exidiopsis, Sebacinaceae, Sebacinales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1801 r. Christiaan Hendrik Persoon nadając mu nazwę Trhelephora calcea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu w roku 1962 r. K. Wells[1].
Polską nazwę nadał Władysław Wojewoda w 1977 r.[3]
Rozpostarty, cienki, woskowaty i nieco skórzasty o barwie od białej do jasnoochrowej, błyszczący. Początkowo tworzy niewielkie plastry, jednak rozrastające się sąsiednie owocniki zlewają się z sobą tworząc duży owocnik zajmujący często znaczne powierzchnie podłoża. Powierzchnia oprószona lub granulkowata. Obrzeże rozrzedzone, jaśniejsze, kredowe, czasami kończące się nagle, czasami strzępiaste, porowate, siatkowate[4].
Subhymenium o grubości (40-) 45-250 (-630) μm. Zbudowane jest ze strzępek wnikających do hymenium i kończących się tam jako podkładki lub cystydiole. Te ostatnie prawie cylindryczne, półwrzecionowate, maczugowate lub nieregularne, hialinowe, zazwyczaj cienkościenne, o długości 23-75 (-85) μm i średnicy (1-) 2-10 (-12) μm, Zarodniki cylindryczne, kiełbaskowate, o rozmiarach (10,5-) 12-15,5-18 (-19) x (4-) 5-7 (-7,5) μm[4].
Łojówka wapienna występuje głównie w USA i Europie, ale są też doniesienia o jej występowaniu w innych regionach. W USA jest najczęściej spotykanym gatunkiem łojówek. W Europie jest rzadsza. W Polsce jest rzadka. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – gatunek zagrożony wyginięciem[5].
Saprotrof. Rozwija się w lasach iglastych, rzadziej w parkach, na martwym drewnie, głównie iglastym, rzadko liściastym. Obserwowana głównie na drewnie świerka pospolitego[3].
_K._Wells_204792.jpg)
Łojówka wapienna (Exidiopsis calcea (Pers.) K. Wells) – gatunek grzybów z rodziny łojówkowatych (Sebacinaceae).
