Els haramíyids (Haramiyida) són un ordre de mamaliaformes extints que visqueren a l'hemisferi nord entre el Triàsic i el Juràssic. Sembla que foren els primers mamaliaformes herbívors. Les seves dents, que són de llarg les restes més comunes que se n'han preservat, s'assemblen a les dels multituberculats. Tanmateix, basant-se en la de Haramiyavia, la mandíbula és menys derivada.
Els haramíyids (Haramiyida) són un ordre de mamaliaformes extints que visqueren a l'hemisferi nord entre el Triàsic i el Juràssic. Sembla que foren els primers mamaliaformes herbívors. Les seves dents, que són de llarg les restes més comunes que se n'han preservat, s'assemblen a les dels multituberculats. Tanmateix, basant-se en la de Haramiyavia, la mandíbula és menys derivada.
De Haramiyida is een groep van uitgestorven primitieve zoogdieren uit het Laat-Trias tot Vroeg-Krijt. Het omvat de monofyletische Euharamiyida en diverse basalere vormen. De Haramiyida als geheel is waarschijnlijk parafyletisch.
De Haramiyida is bekend van fossielen uit Europa, Afrika, de Verenigde Staten, Groenland en de Volksrepubliek China.
De Haramiyida was voorheen slechts bekend van fragmentarische vondsten uit het Laat-Trias en Jura, bestaande uit tanden en kaken. Onduidelijk was of de groep wel of niet tot de kroongroep van de zoogdieren behoorde. De vondst van nieuwe soorten in de eenentwintigste eeuw in de Tiaojishan-formatie in de Chinese provincie Liaoning hebben een veel duidelijker beeld gegeven van deze groep Mesozoïsche zoogdieren. Tegenwoordig wordt de aanduiding Euharamiyida gebruikt voor de monofyletische groep en fylogenetische analyses uit 2013 en 2014 toonden aan dat de Euharamiyida als zustergroep van de Multituberculata tot de Allotheria behoort. De splitsing tussen de twee ordes zou ongeveer 208 miljoen jaar geleden hebben plaats vanuit een Haramiyavia-achtige voorouder. De uitkomst van deze analyses betekent dat de kroongroep van de zoogdieren zich al in het Laat-Trias had ontwikkeld, wat eerder is dan voorheen werd aangenomen.[1][2][3] Nadere analyse van het fossiel van Haramiyavia liet echter een verbinding tussen de onderkaak en het middenoor zien, een eigenschap die de Euharamiyida buiten de kroongroep van de zoogdieren plaatst en tegen verwantschap met de multituberculaten pleit.[4]
De Haramiyida omvat de volgende geslachten:
De Haramiyida is een groep van uitgestorven primitieve zoogdieren uit het Laat-Trias tot Vroeg-Krijt. Het omvat de monofyletische Euharamiyida en diverse basalere vormen. De Haramiyida als geheel is waarschijnlijk parafyletisch.
Haramiidy (Haramiyida) – wymarły rząd ssakokształtnych o niepewnej pozycji filogenetycznej.
Haramiidy mogą być jednymi z najstarszych ssaków i być blisko spokrewnione z Adelobasileus cromptoni. Żyły w późnym triasie i wczesnej jurze. Ich skamieniałości są znajdowane na terenach Europy, Grenlandii, Afryki i Chin.
Haramiidy znane są głównie ze skamieniałości zębów i szczęk. Ich zęby trzonowe są relatywnie duże i pokryte licznymi guzkami. Ze względu na budowę zębów haramiidy były wcześniej zaliczane do rzędu wieloguzkowców. Niektóre nowsze analizy kladystyczne popierają pogląd o ich bliskim pokrewieństwie z wieloguzkowcami i przynależności do alloterów (ssaków bliżej spokrewnionych z łożyskowcami i torbaczami niż ze stekowcami). Haramiidy prawdopodobnie są grupą parafiletyczną, obejmującą allotery niebędące wieloguzkowcami[1]. Inne analizy sugerują jednak, że nie są one blisko spokrewnione z wieloguzkowcami, lecz są grupą ssakokształtnych niebędących ssakami, choć blisko z nimi spokrewnioną[2].
Z analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Bi i współpracowników (2014) wynika, że zaliczane do haramiidów rodzaje Thomasia i Haramiyavia oraz rodzina Eleutherodontidae nie tworzą kladu, do którego nie należałyby również wieloguzkowce; na tej podstawie autorzy zdecydowali się nie wyróżniać grupy Haramiyida, jednocześnie tworząc dla rodziny Eleutherodontidae oraz rodzajów Arboroharamiya i Shenshou nową grupę Euharamiyida[3].
Haramiidy (Haramiyida) – wymarły rząd ssakokształtnych o niepewnej pozycji filogenetycznej.
Haramiidy mogą być jednymi z najstarszych ssaków i być blisko spokrewnione z Adelobasileus cromptoni. Żyły w późnym triasie i wczesnej jurze. Ich skamieniałości są znajdowane na terenach Europy, Grenlandii, Afryki i Chin.
Haramiidy znane są głównie ze skamieniałości zębów i szczęk. Ich zęby trzonowe są relatywnie duże i pokryte licznymi guzkami. Ze względu na budowę zębów haramiidy były wcześniej zaliczane do rzędu wieloguzkowców. Niektóre nowsze analizy kladystyczne popierają pogląd o ich bliskim pokrewieństwie z wieloguzkowcami i przynależności do alloterów (ssaków bliżej spokrewnionych z łożyskowcami i torbaczami niż ze stekowcami). Haramiidy prawdopodobnie są grupą parafiletyczną, obejmującą allotery niebędące wieloguzkowcami. Inne analizy sugerują jednak, że nie są one blisko spokrewnione z wieloguzkowcami, lecz są grupą ssakokształtnych niebędących ssakami, choć blisko z nimi spokrewnioną.
Z analizy filogenetycznej przeprowadzonej przez Bi i współpracowników (2014) wynika, że zaliczane do haramiidów rodzaje Thomasia i Haramiyavia oraz rodzina Eleutherodontidae nie tworzą kladu, do którego nie należałyby również wieloguzkowce; na tej podstawie autorzy zdecydowali się nie wyróżniać grupy Haramiyida, jednocześnie tworząc dla rodziny Eleutherodontidae oraz rodzajów Arboroharamiya i Shenshou nową grupę Euharamiyida.
Поиск изображений
на Викискладе
Харамии́ды[источник не указан 259 дней] (лат. Haramiyida), — наиболее ранние известные травоядные млекопитающие.
По строению зубов напоминают многобугорчатых, но их челюсть (известная по виду Haramiyavia clemmenseni) является менее развитой; «на уровне эволюции морганукодона и кюнеотерия, с бороздой для слуховых косточек на зубной челюсти»[1][2].
В 2015 году, после изучения вида Haramiyavia clemmenseni, было предложено исключить отряд харамииды из класса млекопитающих и переместить их в кладу Mammaliaformes (en:Mammaliaformes) по классификации Т. Роу (1988)[3][4]. Однако, в рамках классификации Ло Чжэси, С. Келян-Яворовской и Р. Чифелли (2002), предложивших считать млекопитающими группу, включающую общего предка синоконодона и ныне живущих млекопитающих, а также всех потомков данного общего предка, харамииды всё равно остаются в составе млекопитающих.
Существуют аргументы как за, так и против того, чтобы считать харамиид предковыми по отношению к отряду многобугорчатых.
Первоначально считалось, что верхние и нижние коренные зубы харамиид зеркальны по отношению друг к другу. По мелким различиям были выделены два рода: Thomasia и Haramiya. Затем было выдвинуто предположение, что указанные верхние и нижние челюсти могли относиться к одному и тому же роду, что было подтверждено открытием нового рода Haramiyavia[5].
Дальнейшее уточнение классификационного положения харамиид на сегодняшний день невозможно вплоть до появления новых свидетельств. П. Батлер и Дж. Хукер полагают, что харамиид всё ещё можно рассматривать как предков многобугорчатых с гораздо большей вероятностью, чем морганукодонтид, объединяя харамиид и многобугорчатых в таксон аллотериев[6].
В 2000 году П. Батлер предложил[7] подразделять отряд Haramiyida на два подотряда:
В 2005 году П. Батлер и Дж. Хукер добавили[8] к отряду харамиид семейство Hahnodontidae (не указав, к какому именно подотряду оно должно относиться).
† Tricuspes?
† Repenomamus?
† Kollikodon?
† Haramiyida?
Харамии́ды[источник не указан 259 дней] (лат. Haramiyida), — наиболее ранние известные травоядные млекопитающие.
По строению зубов напоминают многобугорчатых, но их челюсть (известная по виду Haramiyavia clemmenseni) является менее развитой; «на уровне эволюции морганукодона и кюнеотерия, с бороздой для слуховых косточек на зубной челюсти».
В 2015 году, после изучения вида Haramiyavia clemmenseni, было предложено исключить отряд харамииды из класса млекопитающих и переместить их в кладу Mammaliaformes (en:Mammaliaformes) по классификации Т. Роу (1988). Однако, в рамках классификации Ло Чжэси, С. Келян-Яворовской и Р. Чифелли (2002), предложивших считать млекопитающими группу, включающую общего предка синоконодона и ныне живущих млекопитающих, а также всех потомков данного общего предка, харамииды всё равно остаются в составе млекопитающих.
贼兽目(Haramiyida)的生物是一类生活在中生代的已灭绝的早期哺乳动物(也有较早提出的观点认为贼兽是哺乳形类)。下含真贼兽(Euharamiyida)等数个分支。2014年,中国科学院古脊椎动物与古人类研究所的科学家将他们对贼兽化石的研究结果发表在学术期刊《自然》上,并将这些古生物化石归入新设立的仙兽属和神兽属中[1][2][3]。