Hyla gratiosa és una espècie de granota que es troba als Estats Units (des de Carolina del Nord fins a Florida i l'est de Louisiana).
Hyla gratiosa és una espècie de granota que es troba als Estats Units (des de Carolina del Nord fins a Florida i l'est de Louisiana).
De blaffende boomkikker[2] (Dryophytes gratiosus) is een middelgrote kikker uit de familie boomkikkers (Hylidae).[3] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Lawrence LeConte in 1856. Later werd de wetenschappelijke naam Epedaphus gratiosus gebruikt. De soort stond lange tijd bekend onder de wetenschappelijke naam Hyla gratiosa.
Deze soort komt voor in de Verenigde Staten; in North Carolina, zuidelijk Florida en oostelijk Louisiana. Ook in enkele omliggende staten komen geïsoleerde maar redelijk stabiele populaties voor. Hoewel er vele boomkikkers zijn die geluiden maken en tientallen soorten zeer luidruchtig zijn maken de mannetjes van deze soort een kenmerkend, blaffend geluid. In de paartijd, als de mannetjes met de kwaakblaas de vrouwtjes proberen te lokken, zitten ze meestal half in het water.
De blaffende boomkikker bereikt een maximale lichaamslengte tot ongeveer zeven centimeter.[4] De soort is te herkennen aan de diepgroene kleur, zwarte ronde vlekken op de rug en een witte zwartomrande flankstreep, die helemaal doorloopt onder de ogen en over de bovenlip. De kleur is variabel omdat van kleur veranderd kan worden, en loopt uiteen van licht- tot donkergroen. De kikkervisjes zijn bruin en hebben geen pigmenten in de staart waardoor ze er visachtig uitzien. Het lichaam van de kikker is rond en stomp en de tenen hebben erg grote hechtschijven'. De mannetjes zijn van de vrouwtjes te onderscheiden door een wat duidelijker vlekkenpatroon, in de paartijd hebben de mannetjes een donkere keel.
De blaffende boomkikker is een echte klimmer die maar zelden op de bodem komt tenzij het langdurig heet of droog is; dan wordt een holletje onder de grond gegraven en op betere tijden gewacht; een soort 'zomerslaap'. De eitjes worden in wat diepere wateren gelegd en de vrouwtjes leggen ze één voor een, dus niet in een klomp of sliert. Een vrouwtje kan wel 2000 eitjes per keer afzetten. De kikkervisjes ontwikkelen zich langzaam en het duurt tot tien weken eer de kleine kikkertjes op het land kruipen en dat is voor een boomkikker vrij lang.
De blaffende boomkikker (Dryophytes gratiosus) is een middelgrote kikker uit de familie boomkikkers (Hylidae). De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door John Lawrence LeConte in 1856. Later werd de wetenschappelijke naam Epedaphus gratiosus gebruikt. De soort stond lange tijd bekend onder de wetenschappelijke naam Hyla gratiosa.
Multimedia w Wikimedia Commons Rzekotka szczekliwa[7], rzekotka wdzięczna[7] (Dryophytes gratiosus) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny rzekotkowatych (Hylidae).
Płaza tego spotkać można na południowym wschodzie Stanów Zjednoczonych Ameryki[8][6], dokładniej zaś IUCN podaje następujące stany:
Poza tym gatunek introdukowano w New Jersey[6].
Populacja jest stabilna[6]. Na większości zasięgu występowania nie ma znaczniejszych niebezpieczeństw, choć zdarzają się one na obwodzie tego terenu[6]. Dla przykładu wymienić można wprowadzanie monokultury zamiast naturalnego lasu w Virginii[6]. Na Florydzie natomiast pewną rolę odgrywają handel[6] i także zmiany w środowisku naturalnym[6].
Rzekotka szczekliwa, rzekotka wdzięczna (Dryophytes gratiosus) – gatunek płaza bezogonowego z rodziny rzekotkowatych (Hylidae).
Skällande lövgroda (Hyla gratiosa) är en groda från Nordamerika som tillhör släktet Hyla och familjen lövgrodor.
Den skällande lövgrodan är en stor, kraftigt byggd lövgroda med grynig hud, vars längd varierar mellan 5 och 7 cm. Färgteckningen varierar kraftigt eftersom grodan har förmåga att ändra färg. Vanligtvis har den varierande gröna, grå till bruna färger, men mycket ofta med mörka fläckar på ryggen[3]. Den har också en ljus sidostrimma bakåt från överkäken. Hanens hals är ljusgrön eller gulaktig. Grodan har tådynor på alla tårna som ett klätterhjälpmedel.[4]
Grodan finns i USA från North Carolina, över norra Mississippi till södra Florida och västerut till Louisiana. Separata populationer finns även i Delaware och Maryland (sammanhängande population), sydvästra Kentucky och Tennessee (sammanhängande population) samt sydöstra Virginia. En införd population i södra New Jersey kan eventuellt fortfarande finnas kvar.[2]
Den skällande lövgrodan förekommer på sandiga, tallbeväxta savanner, i lågvuxen, fuktig skog och träskområden, gärna med cypresser, pilbladig ek (Quercus phellos) och tupeloträd (Nyssa sylvatica)..[2] Den vistas både på land och i vatten, och kan klättra upp i trädtopparna varma dagar. Under torr väderlek söker den fuktighet genom att gräva ner sig bland trädrötter och markvegetation.[4] Den har en varierad diet, främst leddjur som skalbaggar och andra insekter. Själv utgör den föda åt trollsländelarver, sydlig vattensnok (Nerodia fasciata), vattenmockasin (Agkistrodon piscivorus) och sydlig trynsnok (Heterodon simus). Grodan kan bli över 10 år gammal.[5] Lätet är ett explosivt skällande.[3]
Parningen äger rym från april till augusti i södra delarna av utbredningsområdet, juni till juli i norr. Lek och larvutveckling äger rum i grunda vattensamlingar, dit hanarna anländer först.[5] Honorna parar sig bara en gång per leksäsong, medan hanarna kan para sig med flera honor.[4] Honan lägger mellan 1 500 och 4 000 ägg; grodynglen förvandlas till fullbildade grodor efter 1,5 till 5 månader.[5]
Den skällande lövgrodan är klassificerad som livskraftig ("LC") av IUCN, och populationen är stabil i de centrala delarna av utbredningsområdet. I vissa ytterområden, bland annat Virginia, hotas den av skogsbrukets omläggning till monokulturer. I Florida förekommer även insamling för användning som sällskapsdjur.[2]
Skällande lövgroda (Hyla gratiosa) är en groda från Nordamerika som tillhör släktet Hyla och familjen lövgrodor.
Загальна довжина досягає 5—7 см. Голова коротка. Тіло мішкувата, сутуле. У самців є горловий мішок-резонатор. Пальці з вираженими круглими присосками. Спина забарвлена у зелений колір з контрастним сітчастим малюнком з темно-зелених плям по більш світлому тлу. Черево жовтувате. Основний тон забарвлення може значно коливатися, проте малюнок зазвичай помітний.
Полюбляє лісисту місцину. Значну частину життя проводить на деревах або чагарниках, зустрічається також у трав'янистій рослинності по берегах водойм. активна вночі. Живиться комахами.
Під час шлюбного сезону самець видає гучні звуки, що нагадують гавкіт. Звідси походить інша назва цієї райки. З березня по серпень відбувається парування та розмноження цієї райки. Самиця відкладає до 2000 яєць. Личинки з'являються через 50—70 днів. Пуголовки сягають 5 см завдовжки.
Це ендемічний вид США. Поширена від штату Нью-Джерсі, Кентуккі, Віржинії і Меріленда до Флориди і Луїзіани.
Hyla gratiosa là một loài ếch trong họ Nhái bén. Loài này dài 5 đến 7 cm và có thể thay đổi màu sắc, nhưng dễ dàng nhận ra do các mảng đen đặc trưng tròn trên lưng của nó. Chúng có thể sáng hoặc xỉn màu xanh lá cây, nâu, vàng nhạt, hoặc màu xám. Nó có được ngón chân nổi bật tròn và con đực có một túi âm lớn. Nó là loài có nguồn gốc ở Hoa Kỳ, nơi nó được tìm thấy từ Virginia tới miền Nam Florida và miền đông Louisiana, thường là ở các khu vực ven biển. Loài ếch này được biết đến với tiếng kêu lớn. Chúng ở trong hang trong cát, đặc biệt là khi nhiệt độ nóng. Nó cũng dành thời gian cao trên cây, đặc biệt là vào ban ngày khi nó ít hoạt động hơn. Nó sống trong bể hoặc ao cạn từ tháng 3thng 8. Ếch cái chọn ếch đực giao phối dựa trên tiếng kêu. Nòng nọc có thể có chiều dài gần 5 cm (2,0 in).
Hyla gratiosa là một loài ếch trong họ Nhái bén. Loài này dài 5 đến 7 cm và có thể thay đổi màu sắc, nhưng dễ dàng nhận ra do các mảng đen đặc trưng tròn trên lưng của nó. Chúng có thể sáng hoặc xỉn màu xanh lá cây, nâu, vàng nhạt, hoặc màu xám. Nó có được ngón chân nổi bật tròn và con đực có một túi âm lớn. Nó là loài có nguồn gốc ở Hoa Kỳ, nơi nó được tìm thấy từ Virginia tới miền Nam Florida và miền đông Louisiana, thường là ở các khu vực ven biển. Loài ếch này được biết đến với tiếng kêu lớn. Chúng ở trong hang trong cát, đặc biệt là khi nhiệt độ nóng. Nó cũng dành thời gian cao trên cây, đặc biệt là vào ban ngày khi nó ít hoạt động hơn. Nó sống trong bể hoặc ao cạn từ tháng 3thng 8. Ếch cái chọn ếch đực giao phối dựa trên tiếng kêu. Nòng nọc có thể có chiều dài gần 5 cm (2,0 in).
Лающая квакша[1] (лат. Hyla gratiosa) — вид земноводных из семейства квакш (Hylidae).
Общая длина достигает 5—7 см. Голова короткая. Тело мешковатое, сутулое. У самцов имеется горловой мешок-резонатор. Пальцы с выраженными круглыми присосками. Спина окрашена в зелёный цвет с контрастным сетчатым рисунком из тёмно-зелёных пятен по более светлому фону. Брюхо желтоватое. Основной тон окраски может значительно колебаться, однако рисунок обычно заметен.
Любит лесистую местность. Значительную часть жизни проводит на деревьях или кустарниках, встречается также в травянистой растительности по берегам водоёмов[2]. Активна ночью. Питается насекомыми.
Во время брачного сезона самец издаёт громкие звуки, напоминающие лай, отсюда название вида[3]. С марта по август происходит спаривание и размножение. Самка откладывает до 2000 икринок. Головастики появляются через 50—70 дней. Они достигают в длину 5 см.
Эндемик США. Вид распространён от штатов Нью-Джерси, Кентукки, Вирджинии и Мэриленда до Флориды и Луизианы.
Лающая квакша (лат. Hyla gratiosa) — вид земноводных из семейства квакш (Hylidae).
Общая длина достигает 5—7 см. Голова короткая. Тело мешковатое, сутулое. У самцов имеется горловой мешок-резонатор. Пальцы с выраженными круглыми присосками. Спина окрашена в зелёный цвет с контрастным сетчатым рисунком из тёмно-зелёных пятен по более светлому фону. Брюхо желтоватое. Основной тон окраски может значительно колебаться, однако рисунок обычно заметен.
Любит лесистую местность. Значительную часть жизни проводит на деревьях или кустарниках, встречается также в травянистой растительности по берегам водоёмов. Активна ночью. Питается насекомыми.
Во время брачного сезона самец издаёт громкие звуки, напоминающие лай, отсюда название вида. С марта по август происходит спаривание и размножение. Самка откладывает до 2000 икринок. Головастики появляются через 50—70 дней. Они достигают в длину 5 см.
Эндемик США. Вид распространён от штатов Нью-Джерси, Кентукки, Вирджинии и Мэриленда до Флориды и Луизианы.
犬吠蛙（學名：Hyla gratiosa）为雨蛙科雨蛙属的一种，是美國分布最廣泛的兩棲類之一。
發現從特拉華州到南部的佛羅里達州和東部路易斯安那州，通常是在沿海地區。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 両生綱 Amphibia 目 : 無尾目 Anura 亜目 : Neobatrachia 科 : アマガエル科 Hylidae 亜科 : アマガエル亜科 Hylinae 属 : アマガエル属 Hyla 種 : ホエアマガエル H. gratiosa 学名 Hyla gratiosaホエアマガエル（吠雨蛙、Hyla gratiosa）は、アマガエル科アマガエル属に分類されるカエル。
アメリカ合衆国（アラバマ州、サウスカロライナ州、ジョージア州、フロリダ州、ノースカロライナ州、ミシシッピ州、ルイジアナ州東部）固有種
体長5-7cm。体形は太い。皮膚の表面には粒状の突起がある。体色には変異があり黄緑、暗緑色、黄色、褐色、灰色等で、暗色の斑紋が入る個体もいる。また環境によってもある程度変色する。吻端から体側面にかけて白い筋模様が入る。
幼生の全長は約5cm。変態直後の亜成体は体長1.4-2cm。
森林や市街地等に生息する。夜行性。樹上棲だが、乾季や温度が低い日は木の根元や茂み、地中に潜る。冬季はそのような場所で冬眠する。レインコールが犬の鳴き声に似ていることが、和名や英名（Barking＝吠える）の由来。
繁殖形態は卵生。繁殖音（メインテングコール）はレインコールと違い、短調で甲高い。3-8月に池沼等に約2,000個の卵を産む。卵は40-70日で孵化する。
民家近くにも生息し人間に身近なカエルといえる。
ペットとして飼育されることもあり、日本にも輸入されている。流通量は比較的多い。テラリウムで飼育される。樹上棲のため、高さのあるケージで飼育するのが望ましい。床材に潜って休むことがあるため、ケージにはヤシガラ土や腐葉土等の保湿力があり潜りやすい床材をやや厚めに敷く。極度の蒸れに弱いため、蓋やケージの側面を金網等にして通気性を確保する。枝や流木、観葉植物等を組んで活動場所や隠れ家にする。極度の高温や低温には弱いため、夏季にはケージを風通しの良い場所に置いたり冷房器具を使用する。逆に冬季には暖房器具を使用したり、ケージを温室に収納する。水は全身が漬かれるような水容器を用意し、夜間や照明を消した際に霧吹きで湿度を上げる。餌はコオロギ等をピンセット等で各個体に与えるか、餌容器に入れて与える。餌に対しては事前に野菜等の餌を与えたり、サプリメントを振りかけて栄養価を上げる。生餌の場合は餌に反撃されたり逃げられるのを防ぐため、顎や触角、後肢を潰したり折ってから与える。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 
